• دختری در مشهد خود را کشت،
  • خودکشی کارگر معدن شباب،
  • محمد موسوی کودکی که به خاطر نداشتن گوشی موبایل برای حضور در کلاس های درس راه دور دبستان، خود را حلق آویز کرد.
  • رضا آل کثیر کارگر شرکت هفت تپه خود کشی نمود،
  • عمران محمدی روشن در کنار چاه نفتی یاد آوران در هویزه دست به خودکشی زد
  • آرمین کودک 11 ساله در کرمانشاه بر اثراثر فقر خود کشی نمود،
  • میثم فیوجی 12 ساله در آبادان خود کشی کرد

اینها تیترهای درشت روزنامه های رسمی جمهوری اسلامی در طول چند روز اخیر است. جراید روزانه و هفتگی از اخبار این فاجعه ها مالامال است. خودکشی در میان کارگران و افراد خانواده آنها به یک راه حل، راه فرار از جهنم فقر و فلاکت و گورخوابی و بی خانمانی تبدیل شده است!! و این آژیر دهشتناکی است که باید جنبش کارگری ایران را از گورستان سیاه زمینگیری نبش کرده و به طغیان ضد کار مزدی وادارد. آنچه هر لحظه رخ می دهد و در حال رخ دادن است کفاره شوم فرار از مبارزه طبقاتی و جنگ راستین ضد سرمایه داری است. داغ این رسوائی است که طبقه ما دهه های متمادی در برهوت های فرساینده دنباله روی از اپوزیسون های راست و چپ بورژوازی چرخیده، میدان واقعی کارزار طبقاتی را رها کرده، توان خود را فرسوده و مستهلک ساخته، طبقه درنده بورژوازی را مجال استحکام پایه های قدرت داده و خود را تضعیف کرده است که اکنون کودکانش، جوانانش، زنانش، پیرانش به جای جنگیدن علیه سرمایه، به جای کشتن سرمایه دست به کشتار خویش می زنند و خودکشی را مفری برای رهائی می یابند!!!

کارگرانی که از ساحل خلیج تا دامنه البرز و آرارات را از کوه سرمایه آکنده اند، وجب به وجب این جهنم را پهندشت انباشت سرمایه طبقه سرمایه دار ساخته اند، هر سال 12 برابر کل معیشت، دارو، درمان وهمه دار و ندار خود سرمایه و سود تقدیم وحوش سرمایه دار نموده اند، اکنون باید کودکانش به خاطر محرومیت از ابتدائی ترین وسیله آموزشی دست به خودکشی زنند!! توده وسیع کارگری که تحتانی ترین لایه مردارخواران سرمایه دار را مالک کارخانه ها، معدن ها، بانکها، اسکله ها، بندرها، لواسانات ها، ولنجک ها، هوش رباترین ویلاهای روی زمین، کشتی تفریحی، پورشه های متنوع پرجنجال کرده است باید شاهد گورخوابی و ویرانه خوابی میلیون، میلیون فرزندانش باشد!! کارگرانی که با تحمل نرخ استثمار 1300 در صدی، حجم سرمایه هزاران سرمایه دار آریائی نژاد اسلام پناه وطنی را از سرمایه همتایان امریکائی آنها افزون ساخته اند باید زیر فشار گرسنگی زن و فرزند، خود را به دار آویزند!!. این طینت و رسم سرمایه است که چنین کند و این ما و طبقه ماست که باید تکلیف خویش و زندگی خویش را با این نظام ددصفت بشرستیز مشخص سازد. سرمایه داری را باید نابود کرد و راه نابودی آن برپائی یک جنبش نیرومند سازمان یافته شورائی ضد کار مزدی است. باید راه افتاد و این جنبش را برپا ساخت.