نقش رژیم و قدرت سیاسی بورژوازی در سرکوب، کشتار و حمام خون اعتراضات توده های کارگر خلاصه نمی گردد. دولت ها ضمن ایفای این نقش قائم مقام و تولیت آستان سودآوری هر چه کهکشانی تر و خودفزائی هر چه نامتناهی تر سرمایه در کلیه عرصه های حیات اجتماعی انسان ها هستند. اگر بخواهیم این رسالت را در یک جمله تلخیص کنیم شاید بتوانیم بگوئیم، دولت، سرمایه تشخص یافته به صورت نظم سیاسی، مدنی، حقوقی، فرهنگی و اجتماعی است که در همه پهنه ها پاسدار موجودیت سرمایه و همزمان کاهش هر چه انفجارآمیزتر کار لازم به سود کار اضافی یا سلاخی معیشت و درمان و آموزش و همه چیز کارگران در راستای افزایش هرچه عظیم تر سود سرمایه ها است. دولت با این تعریف و نقش تا جائی که به دارو، درمان و سلامت کارگران بر می گردد، کارش سرشکن ساختن کل هزینه این امور بر بهای بیش از حد نازل نیروی کار توده های کارگر است. رژیمها این کار را معمولا زیرعناوینی از نوع «بیمه درمان»، «بیمه های اجتماعی» و مانند این ها انجام می دهند. ماجرا به صورت دهشتناکی عوامفریبانه و شیادانه است. در ظاهر القاء می شود که سرمایه داران و دولت سهمی ازهزینه ها را تقبل می کنند!!. چیزی که سوای شستشوی مغزی کارگران هیچ چیز دیگر نیست. این امر در جهنم سرمایه داری ایران مثل هر چیز دیگر ابعادی بسیار فریبکارانه تر، شیادانه تر و شرارت آمیزتر دارد. در جائی که نرح اضافه ارزش ها از 1200 درصد بالاتر و بهای نیروی کار کارگر از یک دوازدهم کار و تولیدش نازلتر است هیچ چیز بیشرمانه تر از آن نیست که چند شاهی به اصطلاح پرداختی سرمایه داران یا دولت!! برای بیمه را به حساب سهم آنها در هزینه دارو و درمان کارگران بگذاریم!!. رژیم اسلامی سرمایه داری اما به این نیز بسنده نکرده و نمی کند. هر روز زیر پوشش هزینه های موسوم به «حق بیمه» بخش بیشتری از دستمزد ناچیز توده کارگر را تاراج می نماید. فاجعه ای که اخیراً شاهد آوار شدنش بر سر کارگران ساختمانی بودیم. بر اساس مصوبه رژیم، کارگران این بخش مجبورند یک و نیم برابر گذشته هزینه بیمه پرداخت نمایند. کارگران ساختمانی علیه این جنایت رژیم دست به اعتراض زده و خواهان الغاء مصوبه مذکور شده اند. پیام ما به این همزنجیران آنست که برای مقابله با سبعیت های روزافزون سرمایه نباید در پیچ و خم قانون مداری دولت و چالش این یا آن مصوبه چرخید. باید فریاد اعتراض علیه هر نوع و هر میزان سرریز شدن هزینه دارو و درمان بر زندگی خویش سر دهیم. اعلام کنیم که بهداشت و دارو و درمان و دکتر و بیمارستان باید به طور کامل رایگان و از سیطره داد و ستدهای پولی و کالائی خارج گردد. ما همزمان از کلیه توده همزنجیر در سراسر جامعه می خواهیم که با سر دادن این فریاد به حمایت از مبارزات کارگران ساختمانی برخیزند.

کارگران ضد سرمایه داری