هر روز که می گذرد جمعیت عظیم تری از توده های کارگر ایران علیه اجبار به ادامه کار در شرایط یکه تازی کرونا و هجوم پاندمیک بیماری ناشی از آن دست به اعتراض می زنند. آنها به موازات رشد انفجارآمیز شمار مبتلایان و جانباختگان، همصدا و خشمگین بر تعطیلی کارخانه ها، مدارس و برخی حوزه های دیگر، همراه با پرداخت بدون هیچ قید و شرط دستمزدها و سایر مطالبات تأکید می کنند. ترجیع بند اعتراض همگان این است که اولا مراکز کار و تولید، سوای بیمارستان ها، داروخانه ها، درمانگاهها و کلا بخش دارو و درمان یا حوزه تأمین نیازمندی های عمومی تعطیل شود، ثانیا مؤسسات غیرقابل تعطیل به کلیه امکانات ایمنی و وسائل بهداشتی مورد نیاز تضمین سلامتی افراد مجهز گردد. مبارزه برای تحمیل این خواست ها و شرط ها بر صاحبان سرمایه و دولت سرمایه داری در چند روز اخیر فراگیرتر از پیش شده است و همه شواهد بر گسترش افزون تر آن در روزهای آتی حکایت دارد. کارگران شهرداری تهران، دکل های حفاری نفت، خودروسازی های تهران، توده کارگر شاغل در پارس جنوبی و کنگان، ساختمان مرکزی وزارت نفت، جایگاههای سوخت در سنندج و بسیاری از همزنجیران دیگر آنها در نواحی مختلف کشور در زمره اعتراض کنندگان و عاصیان هستند. همه این ها بر تعطیلی کامل کار، کاهش حتی المقدور روزانه کار، تعطیل بیشترین روزهای هفته، تجهیز مؤسسات و مراکز کار به کلیه امکانات ایمنی و برخورداری حتمی کارگران از دستکش و ماسک و وسائل ضد عفونی اصرار دارند.

کارگران در سراسر جهنم سرمایه داری ایران علیه فشار سهمگین کار، شرایط سخت کار، کار در زیر هجوم و تهدید مرگ ویروس کرونا، کار در وضعیت بشدت امنیتی و عدم پرداخت دستمزد ها دست به اعتصاب و اعتراض می زنند. در این روز های سخت کار که ما از همه طرف از جانب سرمایه داران و دولت آن مورد هجوم قرار گرفته ایم و این دیگر اهمیتی ندارد که ما کارگران به چه دلیل و با چه انگیزه ای به نبرد با سرمایه داران می رویم. در این نبرد هر قدر قدرت مند تر، سازمان یافته تر و متحد تر عمل کنیم سهم بیشتر و بهتری کسب خواهیم کرد. این روش ما در مقابل سرمایه و دولت آن در تمامی عرصه های زندگی، از سلامت گرفته تا کار، محیط کار، محله، مدرسه، بیمارستان و غیره است. روز پنجشنبه ۱۵ اسفند ماه کارگران شهرداری آبژدان  علیه عدم پرداخت ۱۴ ماه دستمزدهای معوقه و عدم پرداخت ۶ ماه حق بیمه خود به سازمان تامین اجتماعی خود دست از کار کشیده و اعتراض کردند. معلمان آزاد و خرید خدمتی در تهران نسبت به سطح نازل دستمزدهایشان اعتراض کردند. کارگران نیروگاه سیکل ترکیبی شیروان علیه عدم پرداخت ۴ ماه دستمزد خود با وجود خطر مبتلا شدن به اپیدمی مرگزا دست به اعتراض علیه سرمایه زدند.