پیمانکار قبلی شرکت که پتروصنعت نام داشت و در زمره بدنام ترین شرکت ها در به تعویق انذاختن مزد کارگران بود حاضر به پرداخت مطالبات کارگران نشد. قراردادش با کارفرما به پایان رسیده است. کارگران سرگردانند و هیچ کس پاسخگوی مطالبات ماهها معوق مانده آنها نمی باشد. پیمانکار جدیدی با شرکت اصلی وارد داد و ستد گردیده است اما نه این شرکت و نه کارفرمای اصلی هیچ ریال مزد هیچ کارگری را پرداخت نمی کنند. در پارس جنوبی شمار پیمانکاران متعدد است. سپاه پاسداران عظیم ترین آنها است. اینها با شرکت نفت قرارداد می بندند، جمعیت کثیر کارگران را ماهها به کار می گیرند، به وحشیانه ترین شکل استثمار می کنند، هیچ ریالی مزد به کارگران پرداخت نمی نمایند. بعد از چند ماه پروژه ای را تمام و پروژه جدیدی آغاز می کنند. در پروژه جدید باز هم خیل جدید بردگان مزدی را آماج وحشیانه ترین استثمارها قرار می دهند. در اینجا نیز دستمزد کارگران را پرداخت نمی کنند و به سراغ قرارداد دیگر، پروژه جدیدتر و انبوه کارگران دیگر می روند تا باز هم ماهها آنها را استثمار و بدون پرداخت هیچ ریالی مزد رها سازند. سرمایه داری ایران دیری است که از دوره استثمار نیروی کار شبه رایگان وارد دوره استثمار نیروی کار سراسر رایگان گردیده است.