ابعاد هولناک فقر و تنگدستی و فلاکت ما کارگران بر هیچکس پوشیده نیست، حتا حکومتگران نیز منکر این حقیقت نیستند، اما همه حرفشان و همینطور حرف اپوزیسیون قانون مدار، سندیکالیستها و احزاب چپ و راست سرنگونی طلب، این است که: « داشتن رفاه کارگران در گرو سودآوری سرمایه است. شرط هر مقدار بهداشت، مسکن، آموزش و درمان و آسایش کارگران، افزایش و رشد و بقای سرمایه است.»

بانک جهانی، تولید ناخالص داخلی ایران در سال 2019 را 7/1 تریلیون دلار (براساس برابری قدرت خرید)گزارش کرده است. با در نظر گرفتن آماری که از آستان قدس، سپاه پاسداران، ستاد اجرای فرمان امام، بنیاد مستضعفان درز نمی­کند، می­توان تخمین زد که رقم این ثروت بیش از 70 هزار تریلیون­ تومان ­باشد. حاصل کار و تولید ما کجا می­رود؟! پاسخ روشن است. سرمایه شده است. سرمایه­های سپاه پاسداران، ارتش، پلیس، بیت رهبری، بسیج، آستان قدس، بنیاد مستضعفان و حوزه­های علمیه شده است، سرمایه­ بنگاه­های بخش خصوصی شده است.

میدان جنگ ما اینجاست. به سراغ همزنجیران در محله­ها، زنان خانه­دار، بازنشستگان و بیکاران رویم. در مدارس، بیمارستان­ها، شرکت­ها، بنادر، مزارع، شهرداری­ها، خودروسازی­ها، خطوط حمل و نقل، پتروشیمی­ها، دانشگاه­ها، شوراهای ضد سرمایه­داری خود را به هم پیوند زنیم. همین الان سهم هر خانوار 3/3 نفری از این ثروت  بیش از 230 میلیون تومان در ماه است. صریح و قاطع و شفاف اعلام کنیم که حاصل کار ما نباید سرمایه شود. با قدرت مبارزات شورائی خود آموزش، بهداشت و درمان رایگان، رفاه، آبادانی، بهسازی محیط زیست را بر طبقه سرمایه­ دار و حکومتش تحمیل کنیم.