قوه قضاییه حاکمیت اسلامl دار سرمایه برای حفظ حاکمیت جهنمی خود، سود اندوزی وانباشت بیشترسرمایه داران، درشرایطی که فقر وفلاکت بیداد میکند ،دستمزد های ناچیز کارگران را ماه ها به تعویق می اندازد ،ان جا که کارگران هپکو برای گرفتن دستمزدهای  نا چیز خود رو به مبارزه با سرمایه بپا می خیزند ،حاکمت سرمایه کارگران به جان امده از بیداد سرمایه را به زندان شلاق محکوم  می کند. به این موضوع بر می گردیم. بورژوازی برای تولید ارزش اضافی وحفظ نظام سرمایه داری از هر وسیله ای برای سرکوب  فروشندگان نیروی کار استفاده می کند، قوانین بورژوازی درتمام دنیای سرمایه داری  توسط  حاکمان سرمایه برا ی حفظ مناسبات سرمایه ودفاع ازطبقه سرمایه دار درمقابله با طبقه کارگر نوشته می شوند، ومجلس سرمایه ودیگر نهادهای دولتی بورژوازی چون قوه قضاییه تصویب و اجرا می کنند. این روال همیشگی نظام سرمایه داری است درنظام سرمایه داری ایران هرکجا الزامات سرمایه اقتضا کند، حتی قوانین ارتجاعی وضدکارگری که خود نوشته است زیر پا می گذارد وان می کند که نیاز روز سرمایه باشد از تهدید، ارعاب، ادم ربایی  وترور کارگران ابا ندارد، جنایت های بی شما ر بورژوازی حاکم برکارگران مزدی پوشیده نیست.

این که بورژوازی جنایت می کند ،سرشت سرمایه  است این همه نهاد های ریز و درشت از دولت گرفته تانهادهای سرکوب، حوزه  ها ی علمیه و… همه برای مقابله با ما کارگران بوجود آمده اند.از دشمن طبقه کارگر جز این انتظاری نیست .این که ما نسبت به دولت سرمایه،به عنوان دشمن طبقاتی نظر نداریم ،وبرای مبارزه بااین دشمن  طبقاتی روبه  ایجاد سازماندهی شورایی سراسری نمی اوریم قابل تعمق و سرزنش است. در این میان رفرمیسم  های چپ وارست هم اب به اسیاب دشمن طبفاتی ما کارگران می ریزند.این رویکرد بورژوازی در جنبش کارگری نیز به جای مبارزه وستیز باسرمایه توسل به قوانین سرمایه را به خورد کارگران می دهد، از مجلس سرمایه ودیگر نهاد های بورژوازی حاکم استمداد می کند. کارگران هپکو چون دیگر همزنجیران خود در بخش های دیگر، در شهرداری ها، همسان کارگران نساج  کارگران فولاد اهواز هفت تپه و…. ،برای گرفتن دستمزد های معوقعه خود به اشکال مختلف دست به مبارزه زدند.اما درمبارزه با سرمایه دست تنها به پیکار سرمایه امدند با دیگربخش های کارگری به طور متحد، سراسری و شورایی وارد جنگ باسرمایه نشدند. درمصاف بادشمن کم توان ظاهر شدند،این بود که بورژوازی این بار باتوسل به قانون خود نوشته سرمایه به مقابله با کارگران برخاست.این حکایت فدرت سرمایه نیست ،بلکه این نتجه  پراکندگی جنبش ماست، اگربه مبارزات اخیر جنبش کارگری نظراندازیم به اسانی درمی یابیم که کارگران رانندهتا حدود زیادی بورژوازی را بستوه اوردند،اما نتوانستند به عقب نشینی وادار کنند. چرایی ان این جاست که برای مبارزه با سرمایه درهرزمینه مثلا گرفتن دست مزد های معوقه  به تنهایی بدون حمایت  دیگر بخش های کارگری راه  بجایی نمی بریم ،ان گاه که مبارزه با سرمایه بی حاصل می شود ،استیصال وسرخوردگی نصیب مان می شود.

درحالی که  سرمایه کارگران  هپکو را به زندان و شلاق  محکوم کرده است، هاشم خواستار نیز از بخش کارگران اموزشی بوسیله اطلاعات سپاه دزدیده می شود. بارها کارگران اموزشی ببه خاطر دستگیری هاشم خواستار و بستری کردن ایشان بدون علت وداشتن سابقه بیماری در بخش روانی بیمارستان ابن سینا ی مشهد به اعتراض پرداخته اند. اما یکبارهم به دستگیری ویا محکوم کردن خشک وخالی احکام زندان وشلاق کارگران هپکو اشاره نکرده اند!!!.

کارگران اموزشی یکی از بخش های قدرتمند جنبش کارگری هستند.اما ازتوسل به بورژوازی حاکم برای رسیدن به مطالباتش دست نشسته اندو ظاهرا قصد دست شستن ندارند!!!.

بورژوازی برای منکوب کردن جنبش کارگری باز هم به ترور و ادم  دزدی که دردستگاه بورژوازی سابقه ای به طول حاکمیتش دارد، روی آورده است. در حالی که هرروز بر قیمت مایحتاج مورد نیاز کارگران افزوده می شود،۲۰۰ هزار کودک سیستانی ازضعف تغذیه رنج می برند .اما حفظ تولید ارزش اضافی برای سرمایه اوجب واجبات است، احکام زندان برای کارگران هپکو، ربایش وبستری کردن هاشم خواستار دربخش روانی بیمارستان حاکی از اتخاذ  شیوه های فاشیستی اشکار است که رژیم سرمایه دراین کار با تجربه است. از ابتدای به قدرت رسیدنش به ان عمل کرده است،اکنون برای ایجاد جو رعب ووحشت وترس از خیزش سراسری دیگر، اشکارا به این اقدامات تبهکارانه فاشیستی روی اورده است. علت دیگری که رژیم بی محابا این گونه جنش کارگری هجوم می اورد، پراکندگی ما است. ما تا کنون متحد و سراسری درمقابله با سرمایه به میدان نیامده ایم ،بارها گفته ایم تنها راهی که می توانیم سرمایه را  ازهجوم باز داریم، دست شستن از توسل به جناح های بورژوازی  و اتکا به نیروی عظیم سازمان یافته شورائی سرمایه ستیز طبقه خویش است. باید به پاخیزیم و دست به کار سازمان دادن این قدرت گردیم.

نریمان ساوجی