حدود دو ماه از خیزش جوانان طبقه کارگر می گذرد، خیزشی که به کمتر از سرنگونی رژیم اسلامی رضایت نمی دهد. توده کارگر شاغل در مراکز کار با آنکه نسبت به آنچه در خیابانها، دانشگاهها، مدارس جاری است سمپاتی کافی دارد اما هیچ تجربه موفقی از این شورشها ندارد، مبارزاتش در همه بزنگاههای تاریخی مصادره شده و متحمل بدترین شکستها گردیده است. خیزش جاری با همه شکوهمندی اش، فاقد رویکرد ضد سرمایه داری، فاقد هر میزان چشم انداز تحقق انتظارات توده کارگر است. این جنبش با وضع موجودش حتی در صورت سرنگونی جمهوری اسلامی محکوم به شکست است، تنها راه فرار از تحمل این شکست فاجعه بار، ضد سرمایه داری شدن آن است و این کاری است که فقط با ورود گسترده کارگران شاغل و بیکار به میدان واقعی کارزار طبقاتی مقدوراست. درنگ در این کار، شکست خیزش روز و ضربه سهمگین بر زندگی نسل حاضر و نسلهای آتی طبقه کارگر را به دنبال دارد. اگر قرار است شریک شرمسار تحمیل این شکست بر خویش و تیرگی صد چندان زندگی نسلهای آتی طبقه خود نباشیم باید دست به کار اقدامات اساسی زیر شویم.

1– هرکجا که هستیم آماده تصرف محل کار و خارج سازی حاصل کار و تولید خود از چنگال سرمایه داران شویم. شورائی متحد گردیم، از همه همزنجیران در سراسر ایران بخواهیم که به عنوان یک طبقه این کار را انجام دهند، یک قدرت سازمان یافته شورائی شویم، کار و تولید خود را در راستای ارتقاء هرچه افزونتر معیشت، رفاه، سلامتی، آسایش، آزادی، بی نیازی، تعالی فکری خود برنامه ریزی کنیم. ما توان این کار را داریم، همین الان مائیم که همه ارزشها، ثروتها، امکانات را می آفرینیم اما طبقه سرمایه دار و دولتش آنها را از چنگ ما خارج و سرمایه خود می سازند.   

2 – کار خانگی زنان را محو، هر نوع وابستگی اقتصادی زن به همسر و کودکان به والدین را پایان بخشیم. مرد سالاری یا هر شکل تبعیض جنسیتی باید از حیطه زندگی پالایش گردد.

3 –همه سیستم درمان، کل آموزش و پرورش از مهد کودک تا دانشگاه را از دست سرمایه داران و دولت سرمایه بیرون آریم، تمامی شبکه های آبرسانی، تولید و انتقال برق، گاز، اینترنت، رسانه های جمعی را تصرف کنیم، اداره شورائی این مراکز و مؤسسات را به دست گیریم، آموزش، درمان، آب، برق، گاز را از سیطره داد و ستد پولی، کالائی سرمایه داری خارج سازیم. بخش عظیم دانشجویان، شمار زیادی از معلمان دانشگاهها، پرستاران، بهیاران، تکنیسین ها، جمعیت کثیری از پزشکان و نیروهای شاغل در مراکز بالا همگی افراد طبقه ما، فروشندگان نیروی کار، انسان های ساقط از حق تعیین سرنوشت کار، تولید و زندگی خود هستند. این جمعیت عظیم در همسنگری و همرزمی استوار با سایر بخش های طبقه خود قادر به ایفای نقش بالا است.   

4 – بنادر، اسکله ها، سیستم حمل و نقل را تصرف کنیم و با تسلط بر آنها به تأمین نیازهای چرخه کار و تولید همزنجیران پردازیم.

5 – کل مستغلات و خانه های خالی را از مالکیت طبقه سرمایه دار خارج و محل سکونت کاملا رایگان بی سرپناهان سازیم.

6 –  با تعریف کار، چه تولید شود و چه تولید نشود، تعیین سرنوشت کار، تولید و زندگی توسط سازمان کار شورائی خود، تمام آلودگیهای زیست محیطی و هر شکل آلوده سازی خورد و خوراک و پوشاک، زمین، هوا و آب را از ساحت زندگی محو کنیم

جنگ ما علیه طبقه سرمایه دار، جمهوری اسلامی و نظام بردگی مزدی، جنگی جاری در این حوزه ها است. ما ضمن حمایت کامل از خواست ها و انتظارات زنان، نسل جوان دختر و پسر طبقه خود در خیابان، مدارس، دانشگاهها، محلات، خواستار پیوند هر چه محکم تر کل توده های طبقه خویش علیه سرمایه داری،  پیکار در همه این عرصه ها، سرنگونی فوری رژیم اسلامی و پایان دادن به وجود هر نوع دولت بالای سر هستیم. طبقه سرمایه دار، احزاب بورژوازی از راست فاشیست تا چپ کارگرنما و «کمونیسم» پوش تاریخا به ما القاء کرده اند که این حرفها اتوپی هستند، شدنی نیستند، برای شدن آنها باید از مراحل عدیده بی پایان عبور نمود، فعلا باید به سرنگونی رژیم اکتفا کرد! و لیست طویلی از صغری، کبراها که یگانه خاصیت آنها خارج سازی جنبش ما از ریل پیکار ضد سرمایه داری است. طومار این گمراهه رفتن ها را در هم پیچیم. دست در دست هم نهیم. شوراها را برپای داریم. یک قدرت متحد شورائی شویم. وارد میدان واقعی کارزار ضد سرمایه داری گردیم.

کارگران ضد سرمایه داری   – آبان 1401