گزارش اعتصاب و زد و خورد کارگران  شهر «پیاچنزا»

سپیده دم چهارشنبه 10 مارس، پلیس شهر پیاچنزا ( piacenza) در استان امیلیا رومانیای ایتالیا، با یک عملیات تهاجمی سرکوبگرانه به خانه های 21 نفر از کارگران FEDEX  و فعالان SI COBAS یورش برد، موبایل ها، کامپیوتر ها و حتی لباس های کار کارگران را مصادره و ضبط کردند. 2  نفر از کارگران به نام های «محمد عرفات» و «کارلو پاللاویچینی» را مجبور به تحمل حبس خانگی نمود. 5 کارگر دیگر را از حق اقامت در شهر محروم ساخت!! و برای 5 ‌کارگر مهاجر نیز حکم آخراج، آوارگی و ترک کشور ایتالیا صادر کرد. یک جریمه جمعی به مبلغ 13200 یورو با بهانه زیر پا گذاشتن قوانین ضد کوید 19 هم برای کارگران به اجرا نهاد!!. اقدامی که با هماهنگی پلیس و قوه قضائیه برنامه ریزی شد و علیه کارگران انبارهای FEDEX- TNT اعمال گردید. اقدامی که همخونی و نقش همگون پلیس و نهادهای حقوقی سرمایه داری علیه مبارزات کارگران را، در سراسر دنیا اعم از ممالک منادی دموکراسی و حقوق بشر یا کشورهای آکنده از مخوف ترین زندان ها، شکنجه گاهها و میدان های تیر به نمایش می گذارد.

در ماههای ژانویه و فوریه کارگران انبارهای FEDEX- TNT  چند بار متوالی دست به اعتصاب زدند، آنها از تغییر قراردادهای کار خود که به صورت یک طرفه از جانب صاحبان سرمایه برنامه ریزی و به اجرا در می آمد، عاصی بودند. با توقف چرخه کار، خشم خود را نسبت به کارکرد کارفرمایان نشان دادند و خواستار الغاء تصمیمات آنها شدند. کارگران گفتند که به مبارزات خود تا حصول نتیجه ادامه می دهند. سرمایه داران، پلیس و سیستم حقوقی نیز آنسان که فلسفه وجودی و مأموریت آنها است برای سرکوب این مبارزات نقشه کشیدند. قوای سرکوب منتظر فرصت بود تا اینکه در روز 8 مارس صدها کارگر زن و مرد، با فراخوان SI COBAS ضمن اعلام اعتصاب و تعطیل کار، در مقابل ورودی AMAZON تجمع کردند و خواستار تحقق خواستهای خود شدند. کارفرمایان با مشاهده خشم کارگران عاصی دست به عقب نشینی زدند و اعلام داشتند که شماری از مطالبات را قبول می کنند. تا اینجا توده کارگر احساس پیروزی می کرد اما پلیس و قوه قضائیه و دستگاههای نظم سرمایه این موفقیت را ولو حقیر، مشکلی برای چرخه سود سرمایه، تشویق دهها میلیون کارگر ایتالیائی برای بسط دامنه پیکار و در یک کلام خطری برای نظام بردگی مزدی دید. پلیس پیاچنزا گردهمائی اعتراضی کارگران در مقابل شرکت  FEDEXرا بهانه یورش به صفوف کارگران نمود، این میتینگ اعتراضی از روز اول فوریه توسط کارگران شرکت و با پشتیبانی همزنجیران آنها در شمار زیادی از انبارها آغاز و 13 روز تمام ادامه یافت. صدها کارگر دو هفته تمام در مقابل تهاجمات پلیس سرمایه ایستادگی کردند، مقاومتی که بر قهر قوای سرکوب افزود و سرانجام یورش ضدانسانی پلیس پیاجنزا را به دنبال آورد. روز بعد کارگران باز هم دست به تشکیل اجتماع زدند، این بار در مقابل اداره پلیس صف بستند و آوار خشم خود را بر سر سرکوبگران فروریختند.

توضیحات:

1 – COBAS – سندیکائی که در سال 2010 میلادی به شکل کنونی آن تأسیس شد. بنیانگذارانش از فعالان کارگری دهه های هفتاد و هشتاد سده پیش بوده اند. آن ها در آن زمان کمیته های مختلفی به نامهای مبارزه، تبلیغات، پایه و …  تأسیس کردند تا از این طریق در پیشبرد مبارزات کارگران ایفای نقش نمایند.  COBAS خود را از سندیکاهای موجود و تشکلهای اتحادیه ای سراسری متمایز می بیند، فاقد نهاد رهبری متمرکز ماوراء تشکیلات است. متشکل از کمیته های کارگری خود سازمان یافته ای است که هر کدام به صورت محلی و خودجوش به وجود آمده اند. استراتژی مشترک آنها بازسازی سندیکا با الگوی شوراهای مراکز کار است.  COBAS حدود 500000 عضو دارد. 

2 – FEDEX  (FEDEX CORPORATION)  شرکتی است که در سال 1971 در امریکا تأسیس شد، حوزه فعالیتش ارسال سریع مرسوله های پستی است. در ایتالیا با غول الکترونیکی AMAZON برای جا به جائی بسته ها همکاری می کند.

اعتصاب و طغیان کارگران TEXPRINT کارخانه تولید پارچه در پراتو (PRATO)

کارگران شرکت موسوم به «تکس پرینت» 7 روز در هفته و هر روز 12 ساعت کار می کنند. این کارخانه در شهر پراتو، در کشور ایتالیا، در مهد دموکراسی و حقوق بشر سرمایه داری و در جامعه ای آکنده از اتحادیه های کارگری قرار داد. در ایتالیا روزانه کار به روایت قانون سرمایه 8 ساعت و کار هفتگی 40 ساعت است!! اما تکس پرینت قانون مجسم، ناطق، نافذ، صائب و قاهر سرمایه است. در اینجا سرمایه دار، قاطع و قدرتمند به کارگران اخطار داده است که هر هفته باید 84 ساعت کار کنند، به مزد روز خود راضی باشند، در غیر این صورت کارگر فراوان است و می توانند راه خود گیرند. قانون واقعی سرمایه این است. کارگران مدتها تحمل نمودند، اما تحمل 84 ساعت کار شاق هفتگی آن هم در یک کارخانه نساجی ممکن نیست. سرانجام دست به اعتصاب زدند. 60 روز تمام جلوی دربهای ورودی شرکت اجتماع کردند و فریاد اعتراض سر دادند. صبح روز دهم مارس پلیس ضد شورش سرمایه وارد میدان شد، دست به حمله زد، به ضرب و شتم کارگران پرداخت و حداقل دو کارگر را با جراحات زیاد و وضعیت جسمی وخیم راهی بیمارستان ساخت.