ما عده ای کارگریم، تا چشم باز کرده ایم شاهد استثمار وحشیانه پدران و مادران و همسایگان و اهالی محله کارگرنشین خود و همه کارگران توسط سرمایهداران و سرمایه بوده ایم. با گوشت و پوست و رگ و خون خود لمس نموده ایم که کلیه سرمایه ها و ثروت ها توسط طبقه ما تولید میشود و دنیای فقر و فلاکت و سیه روزی ها نیز هر روز بیش از روز پیش بر سر همین طبقه، بر سر ما آوار میگردد. با چشم باز و با همه وجود خود مشاهده کردهایم که دولت، ارتش، قانون، حقوق، اخلاق، فرهنگ، مدنیت، پلیس، دین، مسجد، منبر و همه چیز جامعه موجود متعلق به طبقه سرمایهدار، مدافع سرمایهداری، علیه ما و در خدمت ماندگار سازی استثمار وحشیانه ما توسط سرمایه است. همه شعور و شناخت و ذهن و فکر و عقل و احساس و ادراک ما با این واقعیت ها آمیخته است. همه این ها فریاد می زنند که ما هر چه بیشتر تولید کرده ایم عمیق تر از وسائل کار و تولید و محصول کار خود جدا شده ایم. هر چه بر قدرت سرمایه افزوده ایم خود فرسوده تر و حقیرتر شده ایم. ما به حکم کارگر بودن خویش ضد سرمایهداری هستیم. ما در سراسر وجود خود به صورت خودجوش، ضد سرمایهداری و علیه بردگی مزدی هستیم. فلسفه و دانش و تخصص و فضل ویژهای هم لازم نیست تا ضدیت با سرمایه را به ما بیاموزد. ریشه و بنیاد سرمایه ستیزیخودپوی ما در اینجا، در عمق این واقعیتها است.
ما هیچ گروه، حزب یا سازمانی نیستیم و با هر نوع محفل آفرینی، حزببازی و جمعیتسازی جدا از و بالای سر طبقه خویش با همه وجود مخالفیم. این نوع تشکل ساختنها را حتا اگر با جنجالهای ضد سرمایه و چپ نمایانه همراه باشد، نهایتاً راه و رسمی غیرکارگری برای تبدیل جنبش طبقه ما به پیاده نظام ارتش سرمایهداران و تسویه حساب رقبای سرمایهدار با هم میدانیم. ما گروه و حزب نیستیم و لاجرم نشریه ما نیز ارگان سیاسی، خبری یا نظری هیچ حزب و سازمان و دار و دسته جدا از کارگران نمی باشد. هیئت تحریریه نداریم زیرا وجودش را غیرلازم و حتا مضر میبینیم، سنجیده و آگاهانه میخواهیم که نشریه ظرف حضور، اثرگذاری و دخالتگری فعال، آگاه و سرمایه ستیز هر کارگر و همه کارگران گردد. این نشریه را منتشر نمیکنیم تا مبارزات کارگران را رهبری کنیم!! نه فقط چنین ادعایی نداریم که هر گونه مرجع و مقلد و هر میزان تبعیت جنبش کارگری یا توده کارگر از اراده رهبران بالانشین را فاجعهای برای این جنبش و انحراف از ریل واقعی پیکار ضدسرمایهداری میدانیم. زمین و زمان جامعه موجود، قدرت نمایی، تعرض و تجاوزگریسرمایه علیه هست و نیست طبقه ماست.
برای رفع و دفع هر تهاجم سرمایهداران، برای مجبور ساختن صاحبان سرمایه و دولت آنها به عقب نشینی، برای خلاصی از خطر تعرضات همیشگی سرمایه و برای رهایی نهایی از شر وجود سرمایهداری به مبارزه آگاهانه طبقاتی احتیاج داریم. معضل اساسی آنست که راه واقعی مبارزه را گم نمودهایم. ما را از سنگر کارزار طبقاتی علیه سرمایهداری دور کرداند. راه شناخت واقعیرابطه تولید اضافه ارزش، ساختار نظم سیاسی و حقوقی و مدنی و دولت سرمایه را به روی ما مسدود ساختهاند. زیر فشار همین شرایط است که سرمایه و جامعه موجود و نظام اجتماعی مسلط را با سر سرمایه و چشم سرمایهداران نگاه میکنیم. به صورت دردناکی پراکندهایم. هر تعداد از ما در هر کجا که هستیم فقط توان جنگیدن خود را میبینیم. به خود نگاه میکنیم و طبقه خود و قدرت تاریخ ساز طبقه خویش را نظر نمیاندازیم. بر این وضعیت باید نقطه پایان نهاد. ما باید با هم به گفتگو بنشینیم. باید تجارب و آگاهی خود را به هم منتقل کنیم. باید در متن مبارزهای مشترک این آگاهی را ارتقاء دهیم. حیاتی ترین و بنیادی ترین نیاز طبقه ما این است که دست در دست هم گذاریم و شورایی و ضدسرمایهداری متشکل گردیم. ما دست به انتشار این نشریه میزنیم تا فضای خالی میان خود را پر سازیم. نشریه باید و میتواند مبارزات روز ما را به هم پیوند زند. زبان ما میان توده هم زنجیر گردد تا زنجیر بردگی مزدی را از دست و پای خویش باز کنیم.
انتشار نشریه ای با مختصات و اهداف بالا نیازمند دخالتگری فعال و وسیع همه آحاد تودههای کارگر است. در غیر این صورت بی معنا، فاقد موضوعیت و از نوع ورق پارههای رایج احزاب و گروهها خواهد شد. مثل روز روشن است که شروع کار را نمی توانیم به فراهم آمدن همه شروط و امکانات موکول سازیم. حضور و اثرگذاری مؤثر تعداد هر چه بیشتری از کارگران در تهیه مطالب و تعیین راه و رسم و پیچ و خم نقشی که نشریه ایفاء خواهد کرد، چیزی است که برای تحققش راه میافتیم. باید آغاز کنیم و فراخوان ما به همه همزنجیران آنست که به هم بپیوندیم. در متن مبارزه ای که هر روز پیش می بریم، در کشمکش تعطیل ناپذیری که با سرمایهداران و دولتش داریم، در تلاش برای سازمان یابی آگاه شورایی این مبارزات، دست به دست هم دهیم و نشریه حاضر را به عنوان نیاز کارزار علیه سرمایه، دست به دست کنیم.
کارگران ضد سرمایهداری
خرداد 1395
/