یک ماه پیش زمین لرزه‌ای که می‌شد هیچ قطره خونی از بینی هیچ انسانی روان نسازد، شمار کثیری از انسان‌ها را به کشتن داد. جمعیت بسیاری با از دست دادن نان آوران خود، حتا نان خالی روزانه خود را هم از دست دادند. دهها هزار زن و کودک و پیر و جوان کارگر که تا آن روز در خانه‌های محقر نامطمئن زندگی می‌کردند، بی سر پناه شدند. از داشتن آب آشامیدنی محروم گردیدند. ابتدایی‌ترین امکانات بهداشتی و نظافت و حمام از دسترس آنها خارج شد. مجبور به شستن لباس و بدن خود و کودکانشان در آب‌های یخ زده شدند و در معرض ابتلا به بیماری‌ها قرار گرفتند. برای خورد و خوراک و پوشاک اسیر بدترین تنگناها شدند.
در دل این وضعیت فاجعه‌بار، طبقه سرمایه‌دار از دولت گرفته تا افراد این طبقه نه برای حل مشکلات زلزله‌زدگان که فقط برای فریب و سرکوب وارد عمل شدند. اغلب آسیب دیدگان زلزله کارگران مزدی هستند و در خلق ارزش اضافه و انباشت سرمایه‌های بی‌کران این سرمایه‌داران و دولتشان سهم عظیمی دارند. اما همین صاحبان سرمایه، همین کسانی که ازاستثمار کارگران زندگی می‌کنند، دستمزد کارگران را به شدت تنزل داده‌اند و فلاکت و سرکوب را بر کارگران تحمیل نموده‌اند. ما کارگران می‌دانیم که مسکن محرومان فاقد استحکام در برابر زلزله و سیل و شرایط کار در کارخانه‌ها و کارگاه‌های با کمترین تجهیزات ایمنی هر دو از منطق سرمایه بر می‌خیزد و ریشه در کسب سود هرچه بیشترسرمایه با کاستن هرچه بیشتر از دستمزد ما دارد. دستمزد نازل کارگران و هزینه نکردن دولت سرمایه برای مقاوم‌سازی خانه‌ها علت اصلی فاجعه آفرینی زلزله است. مرگ کارگران اما فقط مختص زمان وقوع فاجعه‌ای مانند زلزله نمی‌شود. سرمایه کارگران را مدام به کام مرگ می‌فرستد. حوادث کار، بی پولی برای تامین دوا و درمان، خودکشی، مرگ کارتن‌خوابان در زمستان نیز ثمره سرمایه‌داری است. برای لحظه‌ای به این اندیشیم که آوارگان و آسیب دیدگان زلزله بخشی از توده‌های طبقه کارگر ایران هستند. کارگرانی که حاصل کار و استثمار آنها میلیون‌ها سرمایه‌دار ایرانی را صاحب سرمایه‌های کهکشانی ساخته است و طول و عرض و ارتفاع سرمایه‌های آنها را از سرمایه غول‌های عظیم مالی و صنعتی دنیا افزون‌تر نموده است. کارگرانی که حاصل استثمار آنها، نواحی مرفه نشین شهرهای ایران را، مالامال از عظیم‌ترین ویلاها و کاخ‌ها کرده است. به سرمایه‌داران امکان داده است تا به جای استخر شنای خصوصی، دریاچه اختصاصی سازند. به جای حساب بانکی سرشار از پول صاحب بانک‌های خصوصی عظیم شوند. آری حاصل استثمار زلزله‌زدگان کارگر آواره و گرسنه و بی سر پناه به سرمایه‌داران خصوصی و دولتی چنین نعماتی داده است و خود و کودکانشان اینک اسیر این جهنم وحشت‌زا هستند. دولت سرمایه‌داری اسلامی حتا هم اکنون نیز در این شرایط بغرنج در رساندن کانکس و مایحتاج ضروری مردم تعلل می‌کند. خیمه شب بازی انساندوستی آنان در این روزها نیز برای آرام کردن زخم خوردگان است که مبادا طغیان و یا شورشی سر گیرد. دولت حتا در چنین مواقعی که شکل و شمایل انسان دوستانه به خود می‌گیرد و برای فریب کاری و دروغ پردازی خود را ماورای طبقات نشان می‌دهد فراموش نمی‌کند نیروی عظیمی از ارگان‌های سرکوب در منطقه مستقر کند تا مبادا خشم توده‌ها، سرمایه را به خطر اندازد.
هم‌زمان، نیروی عظیمی از طبقه کارگر از اولین روزی که فاجعه به وقوع پیوست برای نجات هم‌زنجیرانِ گرفتار شتافتند. همبستگی و حمایت کارگران از آن روست که همگی فروشندگان نیروی کار هستند، از بنمایه رنج مشترکی است که سرمایه به سر آنان آورده است. کارگران از هر راهی سعی کردند کمک کنند. برای نجات گرفتار شدگان در مناطق صعب‌العبور و رساندن کولباری از مواد خوراکی و پوشاک و لوازم ضروری به طور خودجوش افراد کوهنورد و آشنا به مناطق کوهستانی را سازماندهی کردند. اگر چادر و سرپناهی در منطقه برافراشته شد، اگر سفره‌ای در پیش روی کارگران آسیب دیده و کودکان آنها پهن شد، اگر لباسی بر تن مجروحان رفت، اگر زخم دیدگانی از زیر آوار بیرون آورده شدند یا هر کمک دیگری به توده کارگر اسیر زمین لرزه شد، در عظیم‌ترین بخش خود حاصل تلاش و همیاری انسانی هم‌زنجیران آنها در منطقه یا در سایر نواحی ایران و دنیا بود. این کمک‌ها صورت گرفت و همچنان ادامه دارد. اما همگی خوب می‌دانیم که: «این نسخه علاج درد ما نیست» در سرمای زیر صفر نمی‌توان در درون چادرها زندگی نمود. نمی‌توان در زیر خیمه‌هایی خوابید که با وزش هر باد بر سر ساکنانش ویران می‌گردند. نمی‌توان بدون داشتن آب آشامیدنی سالم به زنده ماندن ادامه داد. نمی‌توان برای حمام کردن، یخ رودخانه‌ها را شکست. نمی‌توان وضعیتی اینچنین را تحمل کرد.
برای کمک به این انسان‌ها نمی‌توان به ارسال چند چادر و چند کامیون خورد و خوراک و پوشاک و ابراز «نوع دوستی» بسنده کرد. همبستگی کارگری صرفا محدود به کمک‌های مادی نمی‌شود. یک بعد دیگر حمایت و کمک رسانی به زلزله‌زدگان، کمک به سازماندهی جنبشی است که در منطقه زلزله‌زده حضور دارد. جنبشی که نه به صورت همبسته بلکه به صورت پراکنده برای گرفتن مطالبات خود پیکار می‌کند. گذری به مناطق زلزله‌زده و با نظر به اخبار و کلیپ هایی که وضعیت زلزله‌زدگان را به نمایش می‌گذارند، نشان می‌دهد که زلزله‌زدگان فقط دست کمک به سوی دولت و حاکمان سرمایه دراز نکرده‌اند، بلکه بارها چنگ در چنگ حاکمان سرمایه کرده‌اند.
کارگران زلزله‌زده وکارگران سراسر ایران
سرمایه به طور خود به خودی و از سر ترحم به مطالبات زلزله‌زدگان جواب نمی‌دهد. همان طور که در عرصه‌های دیگر اعتراضات کارگری هم تا زمانی که بخواهیم با نامه نگاری به عوامل حکومتی و یا رسانه‌های خارجی و روش‌های این چنینی به خواسته‌هایمان برسیم به بی‌راهه رفته‌ایم. بیائید در تقویت و ارتقا این جنبش حی و حاضر فعالانه بکوشیم. دور هم جمع شویم و شوراهای ضد سرمایه‌داری خود را برپا کنیم. چگونه زنان و مادران مصیبت‌زده و داغدیده در دمای زیر صفر رخت بشویند، پخت و پز کنند و بدون حمام و دستشویی بهداشتی و آب گرم سرکنند؟ هم اکنون مردان کارگر دوشادوش زنان خانه دار کارگر منطقه می‌توانند خواهان ایجاد آشپزخانه، مهد کودک و رختشوی‌خانه‌های عمومی کاملا رایگان شوند. چگونه کودکان از بازی و تفریح و آموزش به دور مانند و مصدومان و مجروحان فراموش شوند؟ هر کارگری مستقل از زن و مرد و هر تعلق فکری خواهان مقابله با این اوضاع دهشت‌بار است. دخالت‌گری آگاهانه و آزادانه اکثریت کارگران و تصمیم‌گیری جمعی در این موارد امری است که به سادگی امکان پذیر است. شورا بستر چنین کا‌هائی است. آتش حمایت از مبارزه شورائی کارگران زلزله‌زده را شعله‌ور کنیم. از کارگران صنعتی، معلمان، پرستاران، زنان خانه‌دار و دانشجویان خانواده‌های کارگری بخواهیم که به این جنبش بپیوندند. سرمایه‌داران و دولتشان را با یک جنبش شورایی سرمایه ستیز روبرو سازیم تا وادار به تمکین و تن دادن به مطالبات زلزله‌زدگان شوند. مطالباتی که مهم‌ترینشان اینها است:
1- جایگزینی فوری چادرها با خانه‌های پیش‌ساخته مجهز به آب و برق، آشپزخانه، حمام، توالت و فاضلاب
2- تاسیس درمانگاه، مدرسه، مهد کودک، رختشوی‌خانه و آشپزخانه عمومی کاملا رایگان
3- پرداخت مستمری مکفی بلاعوض به کلیه افراد
4- آموزش رایگان برای کلیه کودکان زلزله‌زده
5- دکتر و دارو و درمان رایگان برای همه زلزله‌زدگان
6- درمان رایگان مصدومان و مجروحان زلزله در بیمارستان‌های کشور و در صورت نیاز اعزام آنها به خارج کشور
7- برنامه‌ریزی فوری تأسیس مسکن دائمی با ضریب‌های امنیتی بالا و مقاومت کافی در مقابل زلزله برای کلیه افراد
کارگران ضد سرمایه‌داری
آذر 1396