شرکت فریکو سیرجان که در منطقه ویژه اقتصادی سیرجان قرار دارد، تولید کننده روغنهای خوراکی با برند نینا است و متعلق به سرمایه داری به نام مهدی میرسلیم می باشد.
450 کارگر این شرکت تولیدی از سه ماه پیش در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهای خود و عدم واریز بیمه هایشان به حساب صندوق سازمان تامین اجتماعی، بارها دست به اعتصاب زده اند. هر بار با وساطت فریبکارنۀ عوامل و کارگزاران دولت سرمایه مانند فرماندار و نمایندۀ شهر و تعهد دروغین سرمایه دار صاحب کارخانه مبنی بر پرداخت دستمزدهای معوقه اشان، به سرکار برگشته اند. در طول سه ماه گذشته هیچیک از وعده های کارفرما محقق نشده است و در حال حاضر کارگران چهار ماه حقوق معوقه دارند.
همزنجیران ما در شرکت فریکو سیرجان در ادامه اعتصابات و اعتراضات ناپیگیر سه ماه گذشته خود، بار دیگر از روز چهارشنبه گذشته (دوم اسفند ماه)، دست به اعتصاب زده اند و خواهان پرداخت دستمزدهای مصادره شدۀ خود و واریز بیمه هایشان شده اند. ناپیگیری اعتصابات سه ماه اخیر کارگران سوای توهم به وعده های بی پایه و دروغین سرمایه دار صاحب کارخانه و همچنین تهدید آنان به اخراج، علت دیگری نیز داشته است. بنا بر اظهار کارگران اعتصابی، در طول ماههای گذشته هر موقع آنان در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهایشان دست به اعتصاب زده اند، کارفرما اقدام به تعطیلی شرکت کرده است، تا با این ترفند پلید، کارگران را ناچار به بازگشت به سر کارهایشان کند. این تعطیلی ها در مواقعی تا بیست روز هم طول کشیده ند. این بار نیز در پی آغاز اعتصاب کارگران از روز چهارشنبه گذشته و ممانعت آنان از بارگیری روغن، کارفرما اقدام به تعطیلی کارخانه کرده است. کارگران از آنجا که متوجه شده اند کارفرما در صدد خارج کردن روغنهای دپو شده به مبلغ پنج میلیارد تومان از انبار شرکت است، از روز چهارشنبه گذشته دست به تجمع شبانه روزی در مقابل شرکت زده اند و علیرغم سرمای شدید، با بر پا کردن چادر در مقابل کارخانه، شبها را به صبح میرسانند.
450 همزنجیر معترض ما در شرکت فریکو سیرجان می گویند: “414 خانوار منتظر دریافت هزینه زندگی و خرج و مخارج هستند، ایام پایان سال و عید است و حقوق کارگر هم کم بوده و به جایی از مخارج نمی‌رسد.”
ما ضمن تائید اقدام بسیار درست همزنجیران اعتصابی در ممانعت از خروج روغن های دپو شده از کارحانه که حاصل کار و استثمار آنان می باشد، بر هوشیاری کارگر ان در مقابل وعده و وعید های فریبکارانه و پوچ کار فرما در مورد پرداخت دستمزدهایشان تاکید می کنیم. همزنجیرانمان باید اعتصا ب و اعمال قدرت متحد خود را بر سرمایه دار صاحب شرکت تا حصول دستمزدهایشان ادامه دهند. در مقابل تهدید اخراج از جانب کارفر ما و در صورت ادامۀ تعطیلی کارخانه توسط وی، کارخانه را که وجود و بقای تاکنونی آن حاصل سال ها کار و استثمارشان می باشد، به تصرف خود درآورند. با سازماندهی شورائی خود، مبادرت به راه اندازی و ادارۀ کارخانه نمایند. بدیهی است که آنان در تمام مراحل مبارزه اشان برا ی در یافت دستمزدهایشان، نیازمند همراهی و همبستگی فعال همزنجیران کارگرشان در منطقۀ ویژۀ اقتصادی سیرجان و توده میلیونی کارگران سایر نقاط ایران هستند. آنان را تنها نگذاریم. به حمایت و یاریشان برخیزیم.