نمودار فوق رشد درصدی جنبش کارگری ایران بین دوره‌های مختلف یک سال اخیر را نشان می‌دهد. ما با تجربه آموخته‌ایم که این جنبش در طول سال رشد کمی می‌نماید. بدین معنی که در فروردین هر سال با کندی آغاز می‌شود و در نیمه دوم سال شتاب می‌گیرد. سال 97 آغاز درخشانی از نظر نسبت میان انواع حرکات کارگری داشته است که در نمودار اعتصابات دو ماه اخیر نمایان است. این بدین معنی است که جنبش کارگری ایران شتاب مبارزاتی خود در پایان سال گذشته را از دست نداده و با همان شدت و حدت بخصوص در شکل اعتصاب و متوقف کردن چرخه تولید سود ادامه می‌دهد. بنابر اطلاعات گردآوری شده، تعداد حرکات کارگری در اردیبهشت امسال نسبت به ماه مشابه سال گذشته و نیز ماه فروردین امسال افزایش چشم‌گیری نشان می‌دهد. تعداد حرکات کارگری در اردیبهشت امسال به رقم 179 رسید در حالی که این شاخص در ماه گذشته 84 حرکت و در اردیبهشت سال پیش 78 حرکت (که 10 درصد آن نیز اعتراضات فردی و ابتدایی کارگران بوده است) بود. این افزایش از رشد عظیم این جنبش حکایت دارد.

کارگران بیش از پیش در می‌یابند که تنها وسیله مقاومت و به عقب راندن سرمایه‌داران، خروج از فقر و گرسنگی و حفظ دستآوردها، اتحاد است. این اتحاد می بایست با تکیه بر تضاد طبقاتی کارگران و سرمایه داران، بر مبنای تضاد کار و سرمایه و لذا بر اساس نفی کار مزدی شکل بندد. می‌بایست فقط و فقط منافع کارگران را مد نظر داشته و بنابراین شورایی و ضد سرمایه‌داری باشد. اگر چنین باشد کارگران هیچگاه نگران از دست دادن دستآورد های مبارزاتی خود نخواهند بود زیرا همواره از مبنای ضد کار مزدی خود به سرمایه هجوم می‌برند و همیشه دست بالا را خواهند داشت. این کار فقط می‌تواند سراسری و از اتحاد آحاد کارگران بر مبنای ضدیت با کار مزدی حاصل شود. به این ترتیب کارگران خدعه و نیرنگ سرمایه‌داران و دولت آن ها را با قدرت و اتحاد شورایی قدرتمند خود به مصاف می‌کشند. این روز ها همه جا سرمایه‌داران کارگران را به تعطیل کار تهدید می‌کنند و در خیلی موارد به این عمل دست می‌زنند. موارد زیر گویای چنین عمل فجیع و ضد انسانی است که در عین حال می‌تواند به ضد خود یعنی بر علیه سرمایه‌داران و دولت آن ها تبدیل شود، چنان که ما شاهد آن هستیم هنگامی که کارگران گرسنه و بیکار آواره شهرها می‌شوند و هنگامی که بر خیل عظیم بیکاران افزوده می‌گردد با یک چشم بهم زدن، جرقه‌ی آتش خشم آن‌ها بر علیه سرمایه به شورشی عظیم تبدیل می‌گردد که نظام بردگی مزدی را به آتش می‌کشد. در این جا نیروهای سرکوبگر دولت سرمایه علنا وارد جنگ با کارگران می‌گردد و نبرد حقیقی کار و سرمایه چنان که هر روزه شاهد آن هستیم در بسیاری نقاط ایران هم اکنون آغاز شده است. فقر، گرسنگی بی‌سرپناهی و تنگ‌دستی کامل کارگران آن‌ها را به آن درجه از خشم طبقاتی کشانده که راهی جز مبارزه متحد و پشتیبانی از یکدیگر برای بازگشت به کار و کسب دستمزدهای عقب‌مانده، ندارند. دام بزرگی که سرمایه‌داران در این جا بر سر راه کارگران بیکار شده و آواره خیابان می‌نهند نه فقط بیکاری و درماندگی آن‌ها است بلکه بخصوص این است که آن ها می‌توانند طعمه خوبی برای کشمکش‌های سرمایه‌داران بخش های مختلف گردند و هر روز جناحی از آن‌ها بخشی از این کارگران بیکار را به نبرد با جناح دیگر به میدان کشد. ما کارگران می‌بایست در این جا نیز مانند همه عرصه‌های نبرد طبقاتی بر اساس منافع طبقاتی خود حرکت کنیم. نبرد ما هم چنان که تضاد ما، همواره با سرمایه است. این تضاد آشتی ناپذیر حتی هنگامی که ما به برخی از خواست‌های خود دست می‌یابیم پایان نمی‌یابد و به صلح و آشتی منجر نمی‌گردد. در مقابل تضاد سرمایه‌داران با یکدیگر همواره بر سر تقسیم سود‌ها است و همواره نیز به صلح بین آن ها منجر می‌گردد. بنابر این ما نمی‌بایست بازیچه دست سرمایه‌داران برای تصفیه حساب قرار گیریم. ما در گزارش ماه فروردین لیستی از تعطیلی مراکز کار و اخراج کارگران منتشر کردیم این پروسه در ماه اردیبهشت ادامه یافته است.

1. روز شنبه ۱اردیبهشت ۹۷ کارگران شرکت پویش پژوهان پروژه پیمانکار قطارهای تندروی کشور در اعتراض به اخراج ۱۰۰ نفر کارگران این شرکت، تجمع اعتراضی برگزار کردند.

2. اخراج کارگران کارخانه قند دزفول بدون دلیل موجهی؛

3. کارگران اخراج شده درب ورودی فاز 19 فارس جنوبی رامسدود و هیچ ترددی به داخل یا خارج فاز صورت نمی‌گیرد.

4. بیش از ۲۰۰ کارگر کارخانه فولاد قزوین در اعتراض به اخراج نیمی از همکارانشان در مقابل فرمانداری شهرستان تاکستان تجمع کردند.

5. سرمایه‌دار شرکت اطلس پود تبریز تاکنون۷۰ کارگران را اخرج کرده است.

6. روز یکشنبه ۲ اردیبهشت ۹۷ كاركنان اخراج شده شهرداری تهران در اعتراض به اخراج و بیکاری مقابل درب شورای شهر تجمع کردند.

7. تجمع اعتراضی کارگران شرکتی استان کرمانشاه (عمدتا در شهرداری، کشتارگاه ها و آبفا) نسبت به تبدیل قراردادشان به روزمزدی مقابل استانداری؛

8. تجمع اعتراضی کارگران اخراجی کارخانجات روغن نباتی کشت و صنعت شمال مقابل مجتمع؛

9. بیکاری ۲۰۰ کارگر کارخانه شیر وارنا؛

10. چند صد نفر از کارگران کارخانه گروه صنعتی انتخاب واقع در شاهین شهر اصفهان تعدیل شدند.

11. کارگران اخراج شده شرکت نفت و گاز گچساران مقابل فرمانداری این شهر، اقدام به برگزاری تجمع اعتراضی کردند.

 12. بنابر اظهار خانه کارگر رژیم سرمایه، روزانه بیش از 800 کارگر در ایران از کار اخراج می‌شوند.

13. کارفرمای کارخانه فولاد قزوین از حدود یک هفته قبل درهای کارخانه را به روی کارگران معترض بسته و اجازه ورود آنها را به کارخانه نمی‌دهد.

14. کارفرمای کارخانه «روغن نباتی غنچه» واقع در شهرستان میاندرود ۵۵ کارگر خود را بیکار کرده است.

15. کارگران پیمانکاری فازهای 2 و 3 پتروشیمی ایلام که درآستانه بیکاری قرار دارند و متقاضیان کار شهر چوار برای اشتغال مقابل مجتمع تجمع کردند.

16. درآستانه روز جهانی کارگر، جمعی از کارگران بیکار شده مجتمع کشت و صنعت مهاباد به همراه خانواده در اعتراض به عدم پرداخت مطالبات مقابل دفتر کارفرما اجتماع کردند.

17. 250 کارگر شرکت پروژه انتقال آب سیروان بدون دریافت حقوق اخراج شدند.

18. اخراج 100 کارگر کارخانه واگن سازی کوثر شهرضا و امکان اخراج 150 کارگر باقیمانده این واحد تولیدی؛

 19. اخراج 500 کارگر سد هراز و تعطیل شدن پروژه سد؛

20. اعتصاب دانشجویان دانشکده محیط زیست در آستانه تعطیلی کامل این دانشکده؛ دانشجویان سر کلاس حاضر نشدند.

21. تجمع اعتراضی کارگران شرکت پتروشیمی ایلام بخش تعمیرات و نگهداری پتروشیمی بعلت اخراج؛

22. کارگران کشتارگاه طیور نگین قم واقع در كيلومتر 18 جاده كاشان، روبروی پادگان خيبر، در اعتراض به تعطیلی و بیکار شدن دست به تجمع مقابل استانداری قم زدند.

23. کارگران شرکت جهان کوثر که ۸ ماه دستمزد و مطالبات معوقه دارند اعتصاب کرده‌اند و کارگاه آنان تعطیل شده است. کارفرما تعدادی از کارگران معترض را اخراج و سایر کارگران را تهدید کرده است که اگر اعتراض کنند، تعداد دیگری از کارگران را نیز اخراج خواهد کرد.

24. کارگران شرکت کارتن مشهد در اعتراض به تعطیل شدن این شرکت و عدم پرداخت 15 ماه حقوق معوقه مقابل استانداری سرمایه تجمع کردند.

25. کارگران شرکت صدر فولاد خرم‌آباد در اعتراض به اخراج و عدم پرداخت دستمزدهای معوقه خود تجمع کردند.

26. کارگران شرکت “ایران قوطی” در شهرک صنعتی البرز در اعتراض به اخراج و عدم پرداخت دستمزدهای معوقه خود در این شهر تجمع کردند.

27. کارگران کارخانه لوله‌سازی ماهشهر معترض با برپایی تجمع و تحصن مقابل درب کارخانه خواستار پرداخت چندین ماه دستمزد معوقه و همچنین بازگشت به کار همکاران خود شدند.

28. کارگران اخراجی مرکز بهداشتی درمانی شرق اهواز با خواست بازگشت به کار، در مقابل استانداری این شهر تجمع کردند.

29. کارگران کشت و صنعت گوهر کوه و تمپ زاهدان‌ تجمع اعتراضی برگزار کردند. کارگران می‌گویند مدیریت شرکت کارگرانی با ۱۰ تا ۱۵ سال سابقه را اخراج کرده و به جای آن‌ها کارگران دیگری را استخدام می‌کند.

30. شماری از کارگران اخراجی شرکت حمل و نقل آبادان در اعتراض به بیکارسازی دست به تجمع زدند.

31. کارگران سد هراز در اعتراض به توقف فعالیت سد هراز و بیکاری ۵۰۰ تن از کارگران مقابل فرمانداری آمل تجمع کردند.

32. جمعی از کارگران اخراج شده مؤسسه کاسپین در مقابل اداره‌ی سرپرستی این موسسه در تهران، اقدام به برگزاری تجمع اعتراضی کردند.

خیلی ها تصور می‌کنند که اعتصاب ها نتیجه‌ای نداده و نمی‌دهند و علیرغم رشد غول آسای آن ها در سه سال اخیر دستاورد اقتصادی برای کارگران نداشته‌اند، زیرا کارگران هنوز برای دستمزدهای عقب مانده می‌جنگند!! اینان از این نتیجه مهم اعتصابات غافل‌اند، از این که طبقه کارگر ایران در همین مدت کوتاه خود را بسان یک طبقه اجتماعی بدور از دخالت هر نوع حزب و سندیکای بالای سر خود به جامعه سرمایه‌داری و دولت آن تحمیل کرده است. چشمان طبقه کارگر ایران به منافع طبقاتی‌اش باز شده است. کارگران خود آموخته و دریافته‌اند که در نبرد طبقاتی برای ضربه زدن به سرمایه از تمامی وسایل باید استفاده کرد. بستن راه‌های مبادلاتی و گردشی سرمایه اعم از ریل راه‌آهن سراسری، مقابله با نیروهای سرکوبگر، بستن راه ورود و خروج کالا به مراکز کار و بلوکه کردن شاه‌راه‌های عبور و مرور کالا. همه‌ی این‌ها از رشد درک طبقاتی کارگران و درک درست آن‌ها از روابط تولیدی سرمایه‌داری حکایت دارد. نبرد طبقاتی کارگران به سرعت به سوی سراسری شدن می‌رود. این نبرد هم‌اکنون بستر اصلی و استخوان‌بندی مبارزه طبقاتی ایران است. سراسری شدن این امر مستلزم تحول کیفی بزرگ و مهمی به درجه بالاتر مبارزه طبقاتی است. سازمانیابی سرمایه‌ستیز سراسری شرط اصلی این تکامل است. نگاهی به نمودار فوق به ما این درس را می‌آموزد که اعتصاب به عنوان مهمترین و سازمان‌یافته‌ترین حرکت کارگری، رشدی از نظر کمی به بالا داشته و از نظر کیفیت نیز ارتقاع یافته است. این روز ها کارگران از اخراج هم‌طبقه‌ای‌های خود به خروش می‌افتند و از طریق توقف چرخ تولید سود به نبرد با سرمایه می‌روند. همه جا ما شاهد پیکر هر چه یکپارچه‌تر طبقه کارگر هستیم. فراموش نکنیم که اقدام به اعتصاب و اعتراض و رشد رو به بالای این پروسه یک چرخه اجتماعی است. یعنی کارگران در هر دوره این چرخه، فقط به تکرار پروسه قبلی اکتفا نمی‌کنند بلکه از تجارب خود و یکدیگر می‌آموزند و به مدارج بالاتر مبارزه طبقاتی عروج می‌کنند. این ها همه لازمه یک عروج سراسری طبقاتی است منتهی هنوز ناکافی است زیرا به سازماندهی خودساخته شورایی سرمایه‌ستیز برای لغو کار مزدی صعود نکرده است.

ابراهیم پاینده

خرداد 1397