صبح امروز 30 دیماه، محل سکونت سپیده قلیان فعال جنبش کارگری آماج تهاجم وحشیانه چکمه پوشان مسلح دولت اسلامی سرمایه داری ایران قرار گرفت. قوای قهر رژیم، قلیان و برادرش را اسیر و روانه سیاهچالها ساختند. دستگیری سپیده و یورش به خانه او حلقه ای از زنجیره سراسری شبیخون ها، تهاجمات و تعرضاتی است که جمهوری اسلامی در طول چند هفته اخیر در ادامه سرکوب ها، کشتارها و حمام خون های چهل ساله خود علیه جنبش کارگری راه انداخته است. آکندن زندان ها و شکنجه گاهها از کارگران مبارز، سر به نیست کردن و روانه ساختن آنها به خاوران ها کارکرد لایتجزای سرمایه داری ایران و رژیمهایش و بیش از همه دولت اسلامی سرمایه بوده است. با همه اینها هر فاز تشدید تازه این درندگی ها فاز جدیدی از انفجاری شدن تضادهای سرکش سرمایه و بن بست های کوبنده رژیمها در تأمین بقای سرمایه داری را پشت سر خود داشته است. آنچه امروز شاهدش هستیم، چشم انداز خیزش سراسری و همگانی توده های کارگر در کران تا کران جهنم سرمایه داری در یک سوی و فروماندگی انحطاط آمیز مرگ زای دولت سرمایه برای چالش این خیزش احتمالی می باشد. چرخه بازتولید سرمایه اجتماعی ایران پاشیده است، هر روز ژرف تر و کوبنده تر در باتلاق پاشیدگی فرو می غلطد، دهها میلیون کارگر و نفوس خانواده های کارگری زیر مهمیز مرگبار گرسنگی، فقر، آوارگی، بی داروئی، بی درمانی، بی آموزشی و کل بلیه های مولود سرمایه داری در حال طغیان هستند. رژیم سوای اعمال قهر و سرکوب و تهدید و ارعاب و حمام خون سلاح دیگری برای ماندگاری نظام بردگی مزدی و بقای حاکمیت خود ندارد. در چنین وضعی است که فاز تازه ای از درندگی ها را آغاز کرده است. فعالین کارگری را احضار و از آنها می خواهد تا میان مرگ حتمی و تلاش برای خاموش ساختن صدای اعتراض کارگران یکی را «انتخاب» کنند!!! هرکارگر معترض فعال را دستگیر می کند تا از این طریق جهنم بردگی مزدی را غرق ارعاب و وحشت سازد و خیزش توده کارگر را به تعویق اندازد. در جاهائی اگر بتواند یک ماه مزد از دستمزدهای ماهها معوق مانده کارگران را پرداخت می کند تا شاید آبی بر آتش خشم آنها ریزد. دستور کار روز دولت سرمایه اعمال مجموعه ای متنوع از سرکوب ها به شکلهای مختلف علیه جنبش کارگری است. در مقابل این تهاجم و تعرض، در مقابل موج فزاینده دستگیری ها و سر به نیست کردن ها که توسط سرمایه و حاکمانش راه افتاده است. یک راه بیشتر وجود ندارد. قهر ارتجاعی سرمایه را باید با قهر رادیکال کارگری و ضد سرمایه داری پاسخ داد. تهاجم سرمایه داری را باید با تدارک تعرض سراسری طبقاتی علیه سرمایه جواب داد. برای تدارک این تعرض باید شوراها را بر پای داشت. باید روایت منحط شوراسازی رفرمیستی خارج از مدار جنگ علیه سرمایه داری را دور انداخت. باید جنبش شورائی ضد بردگی مزدی را بر پای داریم. باید یک قدرت سازمان یافته کارگری، شورائی، سراسری و سرمایه ستیز شویم. این تها راه است.

کارگران ضد سرمایه داری

دیماه 1397