موج خشم و قهر توده های کارگر علیه شدت استثمار سرمایه، علیه گرسنگی، فقر، بی خانمانی، بی آبی، بی سرپناهی، بی بهداشتی و بی درمانی مولود سرمایه داری، علیه اعدام، آزادی کشی، زندان، شکنجه، تبعیضات جنایتکارانه جنسیتی، کشتار ابتدائی ترین حقوق انسانی و علیه حاکمیت فاشیسم اسلامی بورژوازی از همه سو در حال طغیان است. دهها میلیون کارگر گرسنه ای که سوای زنجیر فلاکت، گرسنگی، ذلت، سیه روزی و نفرین شدگی، هیچ چیز دیگری برای از دست دادن ندارند، همه جا آماده عصیان و انفجار هستند. واقعیت روز جامعه و حدیث زندگی توده های کارگر این است و درست در همین شرایط خیل کثیر سوداگران زشت سود و قدرت، وحوش سلطنت طلب، اپوزیسون های ماوراء ارتجاعی بورژوازی در داخل و خارج همه جا راه افتاده اند تا راه را برای بار کردن لاشه متعفن خود بر موج در حال طغیان مبارزات کارگران باز کنند. رسم دیرینه و تاریخی اپوزیسونهای منحط بورژوازی است که به شکار شورشهای پرشکوه سرمایه ستیز توده کارگر پردازند و این خیزش ها را درهمان نقطه جوشش و پیش از سرازیری بر سنگفرش خیابانها صید خود کنند. صدای خشمگین و قهرآلود کارگران در اعتراض به بی نانی، گرسنگی، بی آبی، بی خانمانی، گورخوابی، زن کشی، کودک کشی و سایر سبعیت های سرمایه داری را در حنجره خفه کنند و شعارهای پوشالی منحط و گمراه کننده، ایران، ایران، کورش، کورش، «نه غزه، نه لبنان- جانم فدای ایران»!!! را بر سر زبانها اندازند!!! تاریخا چنین بوده است که مبارزات و شورش های کارگران در هر بارقه، در هر سطح از بروز، در یک سو هدف شبیخون و حمام خون آفرینی حاکمان بورژوازی شده است و درسوی دیگر آماج تهاجم اپوزیسونهای شیارگر سود و قدرت و سرمایه گردیده است. دو بخش هار طبقه سرمایه دار، یکی حاکم و دیگری در جستجوی حکومت بسان دو لبه تیز یک قیچی آماده تار و مار، سرکوب و به خون کشیدن اهداف، انتظارات، دورنما، خواست های واقعی، هویت اجتماعی و شیرازه طبقاتی خیزش توده های کارگر بوده اند. همین الان نیز چنین است و لاجرم برای جنبش کارگری، برای توده های در حال طغیان کارگر، بسیار مهم، اساسی و حیاتی است که با درایت و آگاهی صفوف پیکار خود را از هر نوع نفوذ این فرصت طلبان سودجو و سوداگر قدرت پالایش سازند. شعار ایران، ایرانی، عزت و ذلت ملی!! جانم فدای میهن!! شعار هیچ کارگری نیست، شعار اپوزیسون های اختاپوسی بورژوازی است. شعار نیروهائی است که از همه لحاظ و در تمامی تار و پود هستی خود از جنس حاکمان ددمنش فاشیست اسلامی سرمایه اند. شعار ما کارگران تسلط کامل شورائی، جمعی و سراسری کلیه آحاد توده کارگر بر سرنوشت کار، تولید و زندگی خود است. ما با سرمایه، با موجودیت سرمایه داری، سر جنگ داریم. ما خواهان برکندن ریشه سرمایه داری از جهان هستیم، مشکل ما نوع ارتباط، محتوای قرارداد و چگونگی داد و ستد میان رژیمهای درنده جمهوری اسلامی، چین، روسیه، فرانسه، آلمان، امریکا، انگلیس یا هر کجای دیگر نیست، ما خواستار محو بنیادی کل دولت ها، محو هر نوع قدرت بالای سر کارگران، خواستار برنامه ریزی کار و تولید و زندگی خویش توسط قدرت سازمانیافته شورائی کل آحاد خود هستیم. شورش ما آهنگ تحقق این انتظارات را دارد. ما در این شورش، سازمانیابی هر چه مستحکم تر و شورائی تر جنبش خود،  تصرف همه مراکز کار و تولید، تصرف تمامی خانه های خالی سرمایه داران، تصرف کل آنچه را که تولید می کنیم ، تصرف حاصل کل کاری که انجام می دهیم را دنبال می کنیم.

کارگران ضد سرمایه داری

تیرماه 1399