کارخانه GKN فلورانس مرکز تولید قطعات اتوموبیل است که شعبه های زیادی در اروپا از جمله آلمان و انگلیس دارد .حدود ۴ ماه پیش نهم جولای 2021 کارفرماخیلی دموکراتیک، آزاد و آزادیخواهانه!! با رعایت تمامی قوانین حقوق بشری!!! سرمایه داری، فقط با یک ایمیل کل کارگران کارخانه را اخراج کرد و راهی گورستان بیکاری و گرسنگی نمود. او کارخانه را بست . همه چیز روشن بود. با اینکه بهای نیروی کار در ایتالیا از برخی جوامع اروپائی ارزان تر است اما این حد ارزانی هیچ گاه اشتهای سیری ناپذیر سرمایه به بلع بی انتهای اضافه ارزش ها را ارضاء ننموده و نخواهد نمود. سرمایه داران عزم جزم کرده اند که کارخانه را به یکی از کشورهای اروپای شرقی سرزمین نیروی کار شبه رایگان منتقل سازند. آن ها در همین راستا به طرفة العینی خیل کثیر کارگران را تسلیم تیغ بیکاری کردند. توده کارگر دست به اعتراض و راهپیمایی زدند و در ادامه اعتراضات، کارخانه را اشغال کردند اکنون 24 ساعته در محل کارخانه مستقر هستند . چادر سفیدی برپای نموده اند که در آن غذا می خورند، دور هم جمع می شوند ، یک کمیته تشکیل داده و وظایف را بین خودشان تقسیم کرده اند. عده ای امور نگهبانی را به دوش گرفته اند و برای ایمنی از شبیخون های پلیس یا فاشیست ها کشیک می دهند. هر روز یا یک روز در میان جلسه عمومی برگزار می‌کنند، در باره همه مسائل با هم مشورت می‌ نمایند وبه طور جمعی تصمیم می‌گیرند. نرده های اطراف کارخانه آکنده از بنرها و پلاکارهائی است که کارگران کارخانه ها یا نواحی مختلف ایتالیا در حمایت از آنها تهیه و نصب نموده اند.

در زیر چادر سفید با چند تن از کارگران سر حرف را باز کردم و توضیح دادم که من هم یک کارگر هستم ، کارگر ایرانی و آمده ام که درود گرم طبقاتیو ضد سرمایه داری آنها را به شما برسانم. با روی باز از من استقبال کردند و به گفتگو نشستیم.

روبرتو ، آندرا و آلساندرو سه کارگری بودند که دور یک میز با هم به گفتگو نشستیم.

پرسیدم قضیه چی هست و چه اتفاقی افتاده ؟

روبرتو توضیح داد: مالک کارخانه شعبه های زیادی از همین شرکت در اروپا دارد یک شرکت عظیم سرمایه گذاری است به نام MELROSE PLC با سرمایه ای که دارد کارخانه های مختلفی را می خرد، با استثمار وحشیانه کارگران پروار می ‌کند و بعد می فروشد. الان تصمیم گرفته برای سود بیشتر چند کارخانه را جمع کند و یک مرکز را باز نگه دارد. چند وقت پیش شعبه آلمان را بست، بعد شعبه انگلیس را و الان نوبت اینجا رسیده است.

آندرا گفت: برای ما یک ایمیل فرستادند که از فردا کارخانه تعطیل است و شما اخراج هستید . ما شوکه شدیم ، چطور می شود این گونه با زندگی کارگرها بازی کرد. حتی بر اساس آنچه سرمایه داران خود «قانون» نام نهاده اند شرکت باید 15 روز قبل ماجرا را رسما اطلاع می داد. 60 روز هم وقت تعیین می نمود تا در این مورد مذاکره صورت گیرد. اما از منظر کارفرمایان آنچه خود قانون می نامند و برای استثمار ما به کار می گیرند فقط وقتی لازم الاجرا است که خودشان صلاح بینند، در غیر این صورت باید بر سینه دیوار کوبید. کارفرمایان نخست چنین کردند اما بعد وقتی «دادگاه»!! مقاومت ما را دید. احکام اخراج را لغو کرد و ما در این مدت مزدها را دریافت نمودیم. این وضع ادامه خواهد داشت تا تا دوره «قانونی» طی شود .سوال کردم بعدش چه می شود؟ گفت برای یک مدت غرامت بیکاری دریافت می کنیم . پرسیدم خوب اگر اعتراضتان به جائی نرسید چه می کنید ؟ گفتند نمی‌دانیم. تا همین جا جلوی خروج ماشین آلات و قطعات تولید شده را گرفته ایم. امیدواریم یک خریدار پیدا شود. کارخانه را بخرد و کار را ادامه دهیم!!

پرسیدم می‌دانید که در این 30 سال اخیر دستمزد ها فقط 3 درصد اضافه شده ولی هزینه های زندگی وحشتناک افزایش یافتهاست. همین الان 6 میلیونکارگر زیر« خط فقر» زندگی می کنند با این وضع با فرض اینکه به سر کار بر گردید و همین دستمزد را بگیرید چه می شود؟ روبرتو گفت باید سعی کنیم که سیستم را عوض کنیم. دولت باید مداخله کند و نگذارد که کارخانه ها را جا به جا کنند!!!

قابل توجه است که طبق قوانین مصوب اتحادیه اروپا هیچ دولتی نمی تواند مانع فروش هیچ شرکتی از سوی مالک سرمایه دار به فرد یا شرکت دیگر در هر کجای دنیا بشود. با این وجود رفقای همزنجیر ما هنوز توسل به امامزاده دولت برای اجابت دعای خویش و جلوگیری از بربریت کارفرما را چاره کار می پندارند!!!.

گفتم خیلی در باره شما شنیده ام. اینکه خودتان را از کارگران بخش های دیگر جدا نمی کنید. گفتند بلهدرست است. چه فرقی می‌کند؟ همه کارگریم. عده ای ازما نیز قبلا برای همبستگی با کار ران اعتصابی مراکز دیگر می رفتند ولی ما به درستی درد مشترک را درک نمی کردیم تا اینکه خودمان هم درگیر شدیم والان می فهمیم که باید با هم باشیم. ما تو کارخانه نماندیم همه جا رفتیم به کارگران tessil printرجوع نمودیم و خواستار همراهی شدیم.

– پراتو و پیاچینزا: از روز اول هم کارگرهای کارخانه های مختلف برای اعلام همبستگی آمدند، برای ما آذوقه آوردند ، پول جمع کردند، همصدائی و همدلی نشان دادند و خیلی کارها نمودند.

روبرتو در مورد نقش سندیکاها اظهار داشت کهاتحادیه ها و سندیکا به نوعی ما را تحریم کردند. و با سکوت خود در مقابل ما صف آراستند.

کارگران در پایان اعلامیه ای به من دادند که ترجمه خطوط کلی آن به اختصار عبارت بود از:

• هیچوقت تصور نمی کردیم یک روز در شرایطی قرار گیریم که سرمایه داران این چنین مقتدر و مسلط برای سودهای طلائی تر حتی امکان ارتزاق روزانه و نان فردا را از ما بگیرند. در بازار بورس به مزایده بگذارند . هر بلائی که اراده کنند بر سرمان بیاورند.
• هرگز فکر نمی کردیم در کارخانه ای که بیشترین ساعات روز مان را در آن می گذراندیم باید یک چادر بزنیم و 24 ساعته مراقب باشیم که آن را نبرند.
• هرگز فکر نمی کردیم که از همان اولین روز مبارزه این چنین سایر همزنجیران به یاری ما بشتابند. این بسیار ارزنده است. ما در یک همبستگی گرم ، تنگاتگ، سرشار از همپیوندی طبقاتی، مصمم و استوار آماده ادامه پیکار هستیم. این مبارزه دیگرفقط مبارزه ما نیست مبارزه همه ماست، ما یک تن واحد می باشیم.
• می خواهیم از صمیم دل از همه تشکر کنیم با آرزوی اینکه دور هم جمع شویم برای جشن پیروزی …. پیروزی طبقه کارگر !!!

کارگران GKN

# طلوع خواهیم کرد

یادآوری: «طلوع خواهیم کرد » شعار پارتیزان های ایتالیایی در جنگ با نازیسم و فاشیسم بوده است.