1 – کارگران کشتی‌سازی پرشیا هرمز، چهارشنبه 17 آذر، در اعتراض به سطح نازل دستمزدهایشان اعتصاب کرده و در محوطه این شرکت تجمع اعتراضی بر پا ساختند.
2 – دوشنبه 8 آذرماه حدود 400 تن از کارگران پیمانکاری‌های شریفی و باقرپور که در پتروشیمی آپادانا استثمار می شوند در اعتراض به عدم اجرای وعده‌های کارفرما مبنی بر افزایش دستمزد حداقل 12 میلیون و کاهش روزهای کاری به 20 روز، مجدداً دست به اعتصاب زدند و به خوابگاه‌ها برگشتند. این کارگران پس از اعتصاب سراسری کارگران پروژه‌ای نفت و با وعده پیمانکاران مبنی بر قبول خواسته‌های‌شان به کار بازگشته بودند اما با خُلف وعده پیمانکاران و عدم اجرای کامل افزایش دستمزد طبق نظر کارگران و تغییر نوبت کاری به 20 روز کار و 10روز استراحت مجدداً دست به اعتصاب زدند.
3 – کارگران پتروشیمی آبادان صبح امروز در اعتراض به عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل و افزایش دستمزدهایشان دست از کار کشیده و اعتصاب کردند.!
4- سه‌شنبه نهم آذرماه کارگران شرکت‌های آهن‌آجین، زحل، نوآوران و مبین شاغل در مجتمع مس سونگون ورزقان از ساعت ۱۳ تا ساعت ۱۵ در محوطه شرکت مجدداً دست به تجمع زدند. کارگران در اعتراض به ورود چهار نفر از مدیران سرمایه که قبلا توسط خود کارگران از مجتمع اخراج شده بودند دست به تجمع زده‌اند. علیپور و نعمت‌پور از مدیران شرکت آهن‌آجین و صالحی و رحمانپور از مدیران شرکت مبین به دلیل تضییع حقوق مداوم کارگران از ماه گذشته توسط کارگران ورودشان به شرکت ممنوع شده بود.
5 – کارگران پیمانکاری مجتمع در اعتصاب ۳ روزه هفته گذشته خود، توانستند همکاران اخراجی را به سر کار برگردانند. و امروز پس از ۲ ساعت از تجمع اعتراضی کارگران، مدیران مذکور ناچار شدند که محل مجتمع را ترک کنند و کارگران به تجمع خود پایان دادند. تا این جای کار حرکت کارگران نه تنها درست بلکه با قدرت و درایت است اما این که مدیران سرمایه را مسئولین خود بدانیم و به دلیل «مسئول بی کفایت» بودن آن ها خواهان اخراجشان شویم چیزی جز توهم آفرینی برای توده کارگر نیست. مدیر سرمایه مدیر برنامه ریزی استثمار حداکثری ما کارگران با کمترین هزینه است. او مدیر سرمایه است و قرار نبوده و نیست که جانب ما کارگران در مقابل قطب مخالف یعنی سرمایه داران را بگیرد. ما خود با کفایت ترین ها هستیم، آستین را بالا زنیم، دست به تسخیر موسسه و کارخانه زنیم، بجای طلب کمک از مدیران سرمایه به هم زنجیران طبقاتی خود در واحد های کار و تولید رجوع کنیم و دست بکار ایجاد قدرت پیکار ضد سرمایه داری شویم و در مقابل دستگاه مخوف سرمایه به جنبش نیرومند سازمان یافته کارگری تکیه کنیم و قدرت سرمایه را با قدرت متشکل و سازمان یافته آحاد کارگران پاسخ گوئیم.
6 – صبح روز یکشنبه هفتم آذر ماه پیرو اطلاعیه قبلی، قرار برگزاری انتخابات شورای اسلامی کار در پتروشیمی ایلام گذاشته شده بود. دست اندر کاران این کار در همدستی با اداره کار و مدیریت بقول خودشان هماهنگی های لازم را انجام داده و صندوق رای را به محل کار همکاران ما برده بودند تا بلکه تعداد بیشتر در این مضحکه شرکت کنند. اما شمار بسیار بالای همکاران ما در این انتخابات شرکت نکردند و بدلیل نرسیدن آرا به حد نصاب، مقامات دست اندر کار مجبور شدند بساطشان را جمع کنند و بروند. بدین ترتیب همکاران ما در پتروشیمی ایلامی اجازه تشکیل به شورای اسلامی در این پالایشگاه را ندادند. البته این دومین بار است که مسئولین امر دست به چنین تلاشی میزنند ولی با شکست کامل روبرو شده اند. مقامات مسئول جهت امنیتی کردن بیشتر مراکز نفتی این بار از در ایجاد تشکیل شورای اسلامی وارد شده اند و ما قبلا قاطعانه اعلام کردیم که اجازه نمیدهیم با ایجاد آنها محیط های کار ما بیش از این امنیتی شود و باید به این امنیتی کردن ها پایان داده شود. ما همین جا به همکارانمان در پتروشیمی ایلام درود میفرستیم. باید همچون همکارانمان در نیشکر هفت تپه در شوراهای اسلامی این نهادهای به غایت ضد کارگری را در همه جا به گل گرفت.
7 – پنجشنبه یازدهم آذرماه، کارگران شرکت‌های پیمانکاری که در مجتمع مس سونگون استثمار می شوند، در سومین روز اعتصاب کاری خود به سر میبرند. از روز گذشته کارفرمایان و مدیران دولتی به روش ضد انسانی و ددمنشانه خود ادامه داده و اقدام به قطع دستوری آنتن موبایل و اینترنت، کنسل کردن سرویس تردد و ایاب و ذهاب کرده‌اند و شرکت آهن‌آجین آب شُرب را به روی کارگران قطع کرده و همچنین آشپزخانه شرکت را نیز بسته اند. سومین دور این اعتصابات دو هزار نفری کارگران در حالی است که ماه ها از قرار کارفرمایان مبنی بر افزایش دستمزد، نوشتن قرارداد کار با کارگران توسط شرکت ملی مس می گذرد و هیچ اقدامی از طرف شرکت‌های پیمانکاری صورت نگرفته است. منطقه سونگون سردسیر است، هوا به شدت سرد و برفی است و کارگران بدون آب و غذا و در سرمای شدید در خوابگاه‌ها مانده‌اند. کارگران معادن سونگون بیست درصد مس بازار سرمایه ایران را تولید می کنند و ارزش اضافی و سودی که به سرمایه داران و دولت آن هر روز و ساعت واریز می شود ابعاد نجومی تری می یابد. این مبنا و ریشه بزرگترین فساد و هر ذلتی است که از جانب سرمایه دار بر کارگر وارد می شود. حدود ۲۰۰۰ تن از کارگر شرکت‌های پیمانکاری در مقابل هر روز فقیر تر و درمانده تر از دیروز حتی از عهده معاش روزانه خود و خانواده بر نمی آیند. توصیه ما به کارگران مجتمع مس سونگون این است که با کارگران واحدهای همجوار در شهرها و مناطق آذربایجان از جمله خودرو سازی ها که با همین خواست ها دست به اعتراض علیه سرمایه داران می زنند تماس بگیرید. دامنه اعتراض، اعتصاب و پیکار را از چهاردیواری شرکت فراتر رانده و گسترده تر سازید. به قدرتی فراتر از قدرت محدود چند صد کارگر در محدوده چند کارخانه، تبدیل شوید. به این طریق و با اتکاء به قدرت شورایی سرمایه ستیز خود می توان ریشه هر فساد و ام الفساد یعنی رابطه کار مزدی را بر کند.
8 – چهارشنبه ۱۷آذر کادر درمانی (استخدام شرکتی) بیمارستان‌های شیراز در محوطه ساختمان مرکزی علوم پزشکی در اعتراض به عدم امنیت شغلی خود تجمع کردند آنها به جای قراردادهای پیمانی با شرکتها، خواهان قرارداد مستقیم با دانشگاه هستند.