اطلاعیه  جمعی از کارگران هفت تپه

با شعار زن زندگی آزادی و با فریادهایمان به سایر مردم معترض و برحق بپیوندیم. ما خواهان آزادی کامل و حق پوشش، نظر، عقیده، رای، بیان، انجمن، حزب، تشکل و همچنین خواهان برقراری فوری آموزش رایگان، بهداشت و درمان رایگان، برقراری فوری حداقل دستمزد مطابق با بیست و سه میلیون تومان در ماه، بیمه کامل، حقوق بازنشستگی مناسب برای همه زنان و مردان جامعه هستیم؛ اما اینها حداقل های مطالبات ماست.

ما باید بلافاصله برای ایجاد شوراهای مستقل در محیط های کار و زندگی اقدام کنیم تا در تمامی شئون اقتصادی-سیاسی-اجتماعی دخالت مستقیم کنیم. ما با شیوه جمعی و متحدانه و با رای حداکثری و دموکراسی مستقیم و شورایی درباره موارد زیربنایی و ریز و درشت مسائل اقتصادی و سیاسی تصمیم گیری خواهیم کرد و به طور کامل سرنوشت خود را به دست خواهیم گرفت. اینجا مملکت ماست و نه مفت خوران و سرکوبگران و استثمارگران. در کنار هم و دست به دست هم باید این مملکت را آباد کنیم و آزادی و رفاه و برابری را به قدرت و توان خودمان برقرار کنیم.

این یک فراخوان به همکاران ما در هفت تپه و سایر کارگران در شهرهای شوش، دزفول، اندیمشک و سایر شهرهای خوزستان و ایران است. ما باید در کنار عزیزان معترض اعم از زن و مرد در اهواز که امروز به خیابان آمدند قرار بگیریم. امروز روز آن است که همکاران هفت تپه ای به شکلی متحدانه تر و منسجم تر در اعتراضات حاضر شوند.

جمعی از کارگران هفت تپه

توضیح انتقادی کارگران ضد سرمایه داری

همرزمان همزنجیر!

1-اطلاعیه شما حاوی نکات مهمی است اما پاشنه آشیلهای اساسی دارد. رفیقانه و ضد سرمایه داری به تذکر کاستیها می پردازیم. شعار زن، زندگی، آزادی فاقد بار طبقاتی، کارگری، ضد سرمایه داری است. اینها مفاهیمی هستند که هر طبقه، هر رویکرد مهر انتظار، خواست، باور خود را بر آن می کوبد. به همین دلیل این گنجایش را دارد که سلاح دست ارتجاع بورژوازی برای انحلال مبارزه ما در الگوپردازیهای خود گردد. شعار، خواست باید چنان تنظیم و طرح شود که جائی برای فریبکاری و تهاجم تاتاریستی طبقه سرمایه دار به حریم کارزار طبقاتی ما باز نگذارد.

2- خواست ها با همه ظاهر رادیکال و «سرمایه ستیز»،سکوی طرحی اصلاح طلبانه و سوسیال رفرمیستی دارند. پیشنهاد ما به عنوان همرزمان آنست که خواستار خارج سازی کل خورد و خوراک، پوشاک، مسکن، آب، برق، گاز، دارو، درمان، آموزش، نگهداری کودکان، سالمندان، معلولان از سیطره هر گونه داد و ستد کالائی، پولی سرمایه داری، خواهان برخورداری بدون قید و شرط همگان از کل این مایحتاج بدون هیچ ریال هزینه گردید. بر ممنوعیت کامل هر نوع دخالت دولت یا هر نهاد دولتی در هر حوزه زندگی شخصی انسانها یا هر شکل محدود سازی آزادی ها و حقوق اجتماعی افراد پای فشارید، محو آپارتاید وحشیانه جنسیتی را که خواست روز توده های طبقه ما است از منظری ضد سرمایه داری و رادیکال پیش کشید، برای این کار خواستار امحاء کار خانگی و تا پیش از امحاء، محاسبه آن به عنوان اشتغال، خواهان محو وابستگی اقتصادی زن به همسر و اولاد به والدین شوید و …..

3- از شوراهای مستقل در محیط های کار و زندگی، دخالت مستقیم در شؤن اقتصادی، سیاسی اجتماعی، تصمیم گیری جمعی با رای حداکثری و دموکراسی مستقیم  شورایی در امور زیربنایی، ریز و درشت اقتصادی، سیاسی، به دست گرفتن سرنوشت خود گفته اید. طرح این نکات ارزنده و نشان جهتگیری رادیکال طبقاتی است، اما  واژه مستقل چیز زیادی را روشن نمی کند، بحث بر سر ضد سرمایه داری و ضد کار مزدی بودن شوراها است. دموکراسی مستقیم شورائی فاقد بار طبقاتی است. دموکراسی در هر شکل و قواره الگوئی از نظم سرمایه داری است، با پسوند «مستقیم»، «شورائی» نمی توان آن را کارگری و ضد سرمایه داری کرد، به دست گرفتن سرنوشت نیز به تنهائی نوعی عام گوئی فراطبقاتی است. بدیل شفاف، سرمایه ستیز، کارگری کل اینها: لغو کار مزدی، پایان دادن به وجود دولت، پایان جدائی انسان از کار و حاصل کار، از طریق برنامه ریزی شورائی بدون هیچ کار مزدی، تولید، کار، زندگی با دخالت مستقیم، آگاه، نافذ، آزاد و برابر همه آحاد انسانها است.

4- گفته اید که این مملکت کارگران است باید مملکت خود را آباد و آکنده از رفاه و آزادی کنیم. مملکت حتی اگر مترادفی برای وطن نباشد، تداعی گر بار ناسیونالیستی ان است. دستور کار جنبش ما نه آبادانی مملکت که محو سرمایه داری، محو استثمار طبقاتی، محو دولت، برچیدن وجود طبقات و برپائی جامعه ای است که در آن به گفته مارکس «رشد آزاد همگان در گرو رشد آزاد هر انسان است» جامعه انسانهای آزاد، برابر و بی نیاز، آزاد از هر قید، حتی قید کار، 

5- خطاب به سایر کارگران فراخوان داده اید که در کنار معترضان خیابانی قرار گیرند، سؤال ما این است که در کنار این معترضان چه کنند؟! بر طبل رژیم ستیزی توخالی فراطبقاتی کوبند؟! معضل ریشه ای خیزش موجود، انفصال فاجعه بار کارگران از میدان واقعی کارزار ضد سرمایه داری است. طبقه کارگر باید  چرخ تولید را از چرخش فرو اندازد. باید یک قدرت سازمان یافته شورائی ضد بردگی مزدی گردد، باید این قدرت را علیه سرمایه اعمال کند، باید آماده تصرف همه مراکز کار و تولید و خارج سازی حاصل کار خود از چنگال سرمایه داران گردد، باید مستغلات خالی سرمایه داران را تصرف و محل سکونت بی سرپناهان سازد، جنگ واقعی طبقه ما در این میدان ها و سنگرها است، شما به جای دعوت همزنجیران به این کارها از آنها می خواهید که به رژیم ستیزی توخالی دموکراتیک بسنده کنند، در آخر تصریح و تأکید می کنیم که انتقادات بالا عمیقا دردمندانه و با هدف هموارسازی راه همرزمی و همسنگری فعالتر است. مثل روز روشن است که شما همواره در صف مقدم کارزار طبقه خویش بوده اید، مطالبات مصرح در اطلاعیه شما نیز گواه استمرار بالندگی سرمایه ستیزی رادیکال شما است دستتان را به گرمی تمام می فشاریم.

   کارگران ضد سرمایه داری