در حال حاضر مشخص ترین ویژگی جنبش طبقه ما، زمینگیری و فروماندگی آن است. در نظام سرمایه داری، کارگران فقط ماشین تولید سودند، در تعیین سرنوشت خود هیچکاره اند. فرمانروایی و تسلط سرمایه بر زندگی ما باعث می شود تا بسیاری از کارگران سرمایه داری را همیشگی بدانند و برای بهبود زندگی خود چشم انتظار کارفرما و دولت باشند. اگر به مبارزه روی ­آورند، اعتراضشان در محدوده قوانین است. این بخش از طبقه ما با مطالباتی همچون افزایش حقوق به تناسب تورم و همسان سازی دستمزدها در باتلاق قانونگرایی از نفس افتاده اند.

خیزش زن، زندگی، آزادی، پیکار بخش دیگری از طبقه ما بود که به قانون و دولت آویزان نبود اما درباره معاش و رفاه میلیونها کارگر حرفی نداشت، حمایت اکثریت کارگران را به دست نیاورد و شکست خورد. اما درصورت پیروزی هم درمان هیچ دردی از ما نمی گردید زیرا این خیزش فاقد هرگونه ضدیت با سرمایه داری بود.

سرمایه‌داران از بی سواد و متخصص، بی لیاقت و لایق، دیندار و لاییک برای کسب سود، فقر و بیکاری و تورم را بر زندگی ما آوار می کنند، محیط زیست را آلوده و تخریب می نمایند، خانه داری را بر زنان تحمیل می کنند تا هزینه های تولید را کاهش دهند، مذهب، جنسیت، نژاد و ملیت را شاخص هویت انسانها می نامند تا مانع یگانگی و ابزار سرکوبشان شوند، خفقان و استبداد را ضامن سودآوری سرمایه می نمایند.

چانه زنی با سرمایه داران و دولت یا تغییر مدل و نوع دولتها راه چاره ما نیست. با قدرت کل طبقه خود از بخش تولید و تجارت و توزیع تا معلم، پرستار، راننده، منشی، خانه دار، دانش آموز و دانشجو وارد ميدان جنگ عليه سرمايه داری شويم. در هرکجا که هستیم شوراهای ضد سرمایه داری برپا کنیم. با پیوند این شوراها به صنف گرائی و مبارزه در چارچوب مراکز کار جدا از هم پایان دهیم. بعنوان اولین حلقه در زنجیره مبارزاتمان فریاد برآوریم:

دارو، درمان، نگهداری و مراقبت از سالمندان و معلولان، آب، برق، گاز، اینترنت، ایاب و ذهاب عمومی، مهد کودک، مسکن، آموزش و مایحتاج زندگی باید از رابطه خرید و فروش خارج شود و رایگان گردد.

برای مبارزه اثربخش علیه تبعیضات جنسیتی، باید وابستگی اقتصادی زنان به مردان رفع شود. هر زن و دختر خانه­ دار مستقلاً از تمام امکانات اجتماعی رایگان برخوردار گردد.

هر شکل امر و نهی پیرامون نوع پوشش و اعتقادات هر فرد متوقف شود. تخصیص امکانات اجتماعی و هر ریال از بودجه دولتی به مساجد، حوزه های علمیه، حسینیه ها و مراکز دینی و ایدئولوژیک قطع گردد. سیستم آموزشی از خرافات مذهبی، شستشوی مغزی ناسیونالیستی و شخصیت آفرینی ها پالایش شود.

زندانیان سیاسی آزاد شوند. مجازات اعدام ممنوع گردد.

فعالیتهای مخرب و آلاینده محیط زیست، استفاده از مواد بیماری زا در تولید و نگهداری محصولات متوقف شود.

ابراهیم زنوز– اول ماه مه 2025