به گفته ی ساکنان پل دختر غربی به دلیل بارش باران سه روزه از تاریخ 5 فروردین 1398 ابتدا یک سیل جزئی در منطقه آمده که دیواره رود را آسیب زد ولی به منطقه آسیب زیادی نرساند. بعد از دو روز مجددا باران داشتیم تا این که ساعت 7 صبح 12 فروردین ماه به مردم این منطقه اخطار سیل و دستور خروج از منطقه را دادند و ساعت 8 صبح همین روز سیل سرازیر گردید. این دستور در حالی به مردم داده شد که هیچ محل و امکاناتی برای اسکان اهالی در نظر نگرفته بودند. با این حال آن هایی که توانستند این مسیر طولانی را بدوند و خود را از منطقه سیل زده خارج کنند توانستند جان خود را نجات دهند. مردمی که توانایی جسمی و آمادگی لازم برای خروج از منطقه را نداشتند در خانه هایشان ماندند. به گفته مردم سیل زده ی پل دختر تا ساعت 8 شب هیچ هلی کوپتر و بالگردی برای کمک رسانی به مردمی که بالای پشت بامشان پناه گرفته بودند نیامد و افراد زیادی را سیل با خود برد. به گفته ی ساکنان منطقه یک روز بعد از سیل بود که نیروهای امدادی به منطقه رسیدند. تعداد دقیق کشته ها مشخص نیست ولی به گفته ی ساکنان منطقه تاکنون 15 جنازه یافته اند که توسط رسانه های حکومتی اعلام نشده است. از زمان آمدن سیل تا الان آب از منطقه پل دختر غربی فروکش نکرده است. وضعیت مردم در مناطق هفت تیر، رسالت و سازمانی ها در پل دختر غربی همچنان بحرانی است.

فضای پل دختر به شدت امنیتی است. در حال حاضر مأموران نیروی انتظامی، سپاه، ارتش، بسیج، اطلاعات و اطلاعات سپاه در منطقه مستقرند. ماشین های زرهی، نفر بر و… نیز در منطقه دیده می شوندد که اگر نارضایتی مردم شدت گرفت؛ آماده سرکوب باشند. مردم پل دختر در شرایط بسیار بحرانی قرار گرفته اند. آنها تا پیش از آمدن سیل، هم به اندازه کافی از لحاظ معشیتی در فلاکت و بدبختی ارمغان سرمایه داری و رژیم جمهوری اسلامی گرفتار بودند و همین گرفتاری ها و مصیبت ها خودش دست آنها را در کمک به سیل زدگان بسته است. وضعیت زندگی روز این انسان ها چنین است که گرسنه و مفلوک و بی خانمان، فوج فوج در حاشیه مناطق سیل زده، مناطقی که هنوز آب فروکش نکرده است، کنار جاده می ایستند و به محض اینکه گروههای مردمی کمک رسانی را می بینند به سمت ماشین ها می دوند تا شاید خورد و خوراک و مایحتاج عاجل معیشتی خود را به دست آرند. در این میان مردم سیل زده ی پل دختر شرقی از رسیدن کمک های مردمی به پل دختر غربی جلوگیری می کنند. زیرا فقر و فلاکت و گرسنگی و آوارگی حاصل حاکمیت بربرمنشانه سرمایه داری و دولت اسلامی سرمایه تا آنجا گسترده است که فرصت اندیشیدن آدم ها به مشکلات همدیگر را از آنها گرفته است. قابل توجه است که در اینجا اگر فقدان خورد و خوراک و سرپناه و آب آشامیدنی بیداد می کند، مواد مخدر توزیع شده توسط سرمایه داران خصوصی و دولتی و سپاهی تا چشم کار می کند همه جا تلنبار است. آنسان که وقتی به مغازه ها برای خرید مراجعه می کنید؛ همگی می گویند مواد مخدر هم داریم.

از طریق رسانه های حکومتی اعلام شده است که 1800 عدد چادر هلال احمر در منطقه پل دختر توزیع و برپا گردیده است. شایعه ای که از بیخ و بن دروغ است. هیچ چادر هلال احمری در اینجا نیست . در عوض بازار فروش همین چادرهای هلال احمر با قیمت های بسیار بالا در نقطه، نقطه منطقه داغ و پررونق است. چادرهائی که توسط هلال احمر ترکیه وارد پل دختر شده است و سرمایه داران و عوامل دولتی و غیردولتی سرمایه آنها را به گزاف ترین قیمت ها می فروشند. در سایت های اینترنتی، روی دیوارها و… آگهی فروش چاردها چشم ها را خیره می سازد. قیمت هر چادر بالای یک میلیون تومان است و خبر داریم که انبارهای هلال احمر منطقه ی پل دختر کاملاً خالی گردیده است. شرم آور رسوایی انفجارآمیزی است که درست در دل این وضعیت سازمان صدا و سیمای دولت درنده اسلامی بورژوازی فیلم هایی به نمایش می نهد که محتوای آنها کمک رسانی سیل آسای ارگان های حکومتی(سپاه، ارتش، بسیج، هلال احمر و…) به سیل زدگان است!!! بربریت و بی شرمی هم حدی دارد، اما سرمایه داری و دولتش هیچ حدی را بسنده نمی کند.

آب در منطقه ی پل دختر همچنان قطع است و برق نیز قطع و وصل می شود. بیشتر کمک رسانی ها در عرصه آب آشامیدنی و غذا توسط سکنه کارگر و فرودست منطقه یا آمده از جاهای دیگر صورت می گیرد. . به گفته ی ساکنان مناطق سیل زده و بر اساس شواهد عینی، نهادهای دولتی اجازه ی ورود فعالان مردمی به منطقه ی پل دختر را نمی دهند. فقط مأموران حکومتی و بسیج امکان ورود به ناحیه را دارند. افرادی که علی العموم تنها و تنها کارشان عکس گرفتن(سلفی)، چپاول سبعانه کمک های مردمی، فروش آنها، سودجوئی و سرمایه اندوزی و انواع توحش ها و جنایت ها است. عوامل دولتی به مردمی که برای کمک رسانی به منطقه می روند؛ به دروغ می گویند مسیرها بسته است، پل ها ریزش کرده است تا از این طریق کل کمک های جمع آوری شده توسط آنها را مصادره و تصاحب کنند. بعلاوه آنها از ورود کمک رسان های کارگر به منطقه بسیار وحشت دارند. زیرا نمی خواهند که این کارگران شاهد چپاول ها، جنایت ها، دروغ بافی ها، وارونه گوئی ها و سایر وحشیگری های آنها باشند. سید حمید رضا کاظمی نماینده پل دختر مجلس شورای اسلامی تا روزها پس از وقوع سیل، مشغول سپری کردن تعطیلات نوروزی در ترکیه بود. موسی خادمی استاندار لرستان و اسد عبدالهی فرماندار خرم آباد در رابطه با این همه ویرانی سکوت مطلق اختیار کرده اند.