ما بارها و به مناسبت های مختلف اعلام کرده ایم که رژیم اسلامی بورژوازی همه جا دست به کار بازسازی، تجدید حیات و تکمیل قوای نهاد اختاپوسی موسوم به «شورای اسلامی کار» برای سرکوب هر چه مؤثرتر، نقشه مندتر و کوبنده تر مبارزات کارگران است. طبقه سرمایه دار و دولت سرمایه داری ایران به ویژه در این شرایط خاص به این کار، به تجهیز، تسلیح و میدانداری سبعانه این جزء از قوای قهر خود بیش از مواقع دیگر نیاز دارد. فشار گرسنگی، فقر، فلاکت، آوارگی، بی آبی، بی داروئی و کل سیه روزی های مولود سرمایه داری دهها میلیون نفوس توده کارگر را از هستی ساقط و در آستانه انفجار قرار داده است. کارگران همه جا در حال پیکارند، شمار اعتصابات آنان هر روز کثیرتر و ابعاد نارضائی و قهرشان عظیم تر می گردد. سرمایه داری زیر فشارطغیان بحران، تشدید لحظه، لحظه بحران توسط تحریم ها، نیاز به چاره گری اضطراری برای چالش بحرانها، نه فقط حاضر به قبول هیچ مطالبه محقر و اولیه توده کارگر نیست که کل قوای خود را برای سرشکن سازی هر چه رعب انگیزتر بحران بر زندگی سلاخی شده آنها بسیج کرده است. اوضاع آبستن توسعه و تکامل کارزارهای جاری کارگران به یک جنگ واقعی میان آنها در یک سوی و طبقه سرمایه دار و دولتش در سوی دیگر است. جنگی که سلسله جنبان آن طغیان توده کارگر برای زنده ماندن است، علیه بورژوازی و دولتی که تمامی توان خود را در تیر کرده است تا آخرین قوت لایموت کارگران را وثیقه بقای نظام سرمایه داری سازد. در متن چنین وضعی شورای اسلامی کار جایگاه کاملا خاصی برای درهم کوبیدن مبارزات کارگران و قتل عام جنبش کارگری احراز می کند. جزء ارگانیک و پیوسته ای از ماشین قهر سرمایه که قادر به حضور پلیسی فعال در اندرون زندگی، شرایط کار، حتی پویه نطفه بندی و شکل گیری کارزارها است، بیش از هر نهاد سرکوب دیگر بر سیر رخدادها اشراف و احاطه دارد. از قدرت تخریب درونی و تنظیم تهاجم بیرونی برخوردار است. رژیم اسلامی بورژوازی برای تجهیز هرچه نیرومندتر این اختاپوس از هیچ تلاشی دریغ نکرده و نخواهد کرد. آنچه در هفت تپه دیدیم گواه زنده این واقعیت است. کل آنچه در طول دو هفته اخیر در آذرآب شاهدش بودیم نیز دقیقا همین را بانگ می زند. به گوشه هائی از اطلاعیه کارگران آذراب نظر اندازید.
بیانیه جمعی از کارگران آذرآب علیه توطئه شورای اسلامی کار
روز چهارشنبه توطئه‌ای آشکار از طرف شورای اسلامی کار آذرآب برای شکستن اعتصاب کارگران رخ داد که فردای آن روز با تهدید به لغو قرارداد کارِ برخی کارگران تکمیل شد. این توطئه همکاری و همراهی تنگاتنگ اعضای شورای اسلامی کار، سهامداران آذرآب و ماموران نیروی انتظامی را بر ما مسلم کرد. اعتصابی که بیش از یازده روزِ آن را با خونِ دل حفظ کردیم؛ آن هم در حالی که به خاطر مطالبه خلع ید سهامداران فعلی و حضور در هپکو برای اعلام همراهی با آن ها، همکارانمان بارها احضار شدند؛ فردای هر روز اعتراض در خیابان و ریل راه آهن، لشگرکشی و مأموران انتظامی اطراف کارخانه را محاصره کرده و با گاز اشک آور از ما پذیرایی می کردند و برای ایجاد ترس بین کارگران بر سپرهایشان می‌کوبیدند. شورای اسلامی کار آذرآب با نقشه‌ای از پیش طراحی شده، فراخوان جلسه‌ای تحت عنوان نشست هم اندیشی شورا با پرسنل را دادند. نهایتاً «شکستن اعتصاب و درخواست تغییر هیئت مدیره فعلی» به عنوان نتیجه جلسه اعلام شد. اما واقعیت ماجرا توطئه‌ای مسلم از طرف عوامل سهامداران فعلی و دولت برای سرکوب کارگران بود .این جلسه توسط تعداد زیادی از کارگران، به ویژه بچه‌های بخش تولید تحریم شده بود و تعدادی نیز در میانه جلسه آنرا ترک کردند. به دروغ می‌گویند اکثریت کارگران رای به شکستن کارگران دادند اما نمی‌گویند در یک کارخانه ۱۶۰۰ نفره رای گیری را با حضور کمتر از ۱۵۰ نفر انجام دادند که تعداد بچه‌های خط تولید به ۳۰ نفر هم نمی‌رسید که بچه‌های تولید رای به ادامه اعتصاب داده بودند. الحق که ماموران نیروی انتظامی نیز نمی‌توانستند اِنقدر تر و تمیز کارگران را سرکوب کرده و به زور مشغول به کار کنند؛ حالا شنیده‌ایم که صدا و سیمای اراک روز یکشنبه قرار است به کارخانه بیاید و این پروژه سرکوب را به اتمام برساند و یک مشت دروغ از جانب کارگران آذراب به شنوندگان بگوید.ما یازده روز اعتراض کردیم. خیابان را بستیم. راه‌آهنی را بستیم که چند روز قبل کارگران هپکو آنجا ضرب و شتم شده بودند اما نترسیدیم و ……. …………………………………………………….
«جمعی از کارگران اعتصابی کارخانه آذرآب اراک“
