جمهوری اسلامی در حالی که دهها میلیون نفوس طبقه کارگر ایران را تسلیم طوفان تهاجم ویروس کرونا کرده است، کل راههای مصونیت و مداوا را هم بر روی آنان سد ساخته است. توده های وسیع کارگر حتی قادر به یافتن الکل، مواد ضد عفونی کننده، ماسک، صابون و وسائل شستشو هم نیستند. سرمایه داران سپاهی و غیرسپاهی، خصوصی یا دولتی همه امکانات بهداشتی، داروئی، آزمایشگاهی را به تصاحب انحصاری خود در آورده اند، از دسترس کارگران خارج نموده اند و هر میزان توزیع و فروش آن ها را تابع قوانین بشرستیزانه بازار سیاه سرمایه داری ساخته اند. خبرها حاکی است که کارگران در همه جای این جهنم دست به کار اعتراض علیه وضعیت فاجعه بار حاکم شده اند. انبوه کارگران هپکو اراک، کارگران راه آهن قم، صدها کارگر پالایشگاه بید بلند بهبهان و کارگران بسیاری از مراکز کار یا شهرها و نواحی دیگر چرخه کار را به تعطیل کشانده اند. آن ها خواستار دریافت فوری مواد ضد عفونی، دستکش، ماسک، ژله ایمنی و امکانات اولیه پیشگیری هستند. در برخی شهرها کارگران زیر فشار هراس و وحشت به داروخانه ها یا مراکز پزشکی هجوم آورده اند. آنان علیه محروم سازی فاجعه بار خویش از دارو و درمان، تست های تشخیص بیماری، مایحتاج اولیه ایمنی و همزمان علیه اختصاص بشرستیزانه و جنایت آمیز کلیه امکانات موجود به صاحبان سرمایه، دولتمردان و شبکه شستشوی مغزی انسان ها یعنی حوزه های دینی قم و شهرستان ها، فریاد خشم و قهر سر داده اند. در کلاردشت خانواده های 2500 سرباز مجبور به «خدمت وظیفه»!! در مقابل پادگان پلیسی، نظامی ناجا اجتماع نموده و خواهان مرخصی و خروج  فوری فرزندان خود از این مرکز در معرض اپیدمی هستند. توده های کارگر همه جا در محیط کار، خانه، شبکه های اینرنتی در حال ستیز علیه وضعیت ضدبشری مولود سرمایه و رژیم اسلامی سرمایه می باشند. یک مسأله بسیار اساسی در این شرایط سازمانیابی عصیانها و اعتراضات، با هدف خارج سازی کل امکانات تشخیص بیماری، دارو، درمان و پیشگیری، از اختیار طبقه سرمایه دار، دولت سرمایه داری و توزیع شورائی آنها میان همه اهالی می باشد. بخشهای مختلف طبقه کارگر از کارگران کارخانه ها یا رانندگان شبکه های حمل و نقل گرفته تا معلمان، پرستاران، داروسازان و پزشکان می توانند دست در دست هم یک پیوند شورائی پدید آرند. امور تست بیماری و مداوای بیماران را به صورت شورائی در اختیار گیرند، موجودی مراکز درمان و داروخانه ها را با برنامه ریزی بسیار سنجیده، آگاهانه و انسانی از سلطه مالکانه سرمایه داران و دولت خارج کنند و هر چه انسانی تر میان کل توده نیازمند اهالی توزیع نمایند.